ازدواج برادر شوهرم و ناراحتی همسر آیندش از من

بچه ها جون من و همسرم چند سال دوست بودیم و بعد ازدواج کردیم. برای ازدواج هم از کسی کمک نگرفتیم جهیزه رو تا جایی که در توانم بود با درآمد خودم خریدم و همسرم هم خیلی کمک کرد و بقیه چیز هایی هم که نشد به مرور خریدیم.

با مدر و مادرم هم صحبت کردم که تو زمان عقد هدیه های مناسبی نمیخوام و ترجیح میدم خودمون رو توی فشار و استرس این مسائل قرار ندیم

حتی عقدمون هم خیلی ساده برگزار شد و از خانواده ها خواستیم هدیه‌ی گرون قیمتی به ما ندن

من و همسرم آدم های دست و دلبازی هستیم و همیشه سعی میکنیم از داشته هامون لذت ببریم و اصلا بحث خساست و این حرفا میون نبود

خانواده‌ی همسرم هم حالا به هر دلیلی که خودشون دارن منو خیلی دوست دارن و همیشه از دهنشون در میاد که از دختر خودمون بیشتر برامون دختری کرده

حالا که برادر همسرم داره ازدواج میکنه از همسرش انتظار داره که مثل ما باشن و مارو الگوی خودش گذاشته و پنهونیه ما همیشه از ما تعریف کرده بهش و خب واقعا هم کار اشتباهی کرده. من وقتی به گوشم رسید خودم هم به شدت از این رفتارش ناراحت شدم

اون دختر طرز فکر و علایق و اولویت های خودش رو داره و اصلا کار درستی نکرده که ما رو و موفقیت و رابطه‌ی خوبمون رو مثال زده و خواسته زندگیشون رو ساده تر شروع کنن

اما تنها موضوعی که باعث دلخوریه من شده اینه که همسر آیندشون وقتی منو دیدن( رفته بودیم از باغ  خانوادگی یه سری میوه بیاریم و اونجا دیدمش) با لحن خیلی بچگانه ای گفتن اگه آدم هایی مثل تو گند میزنن به زندگی بقیه،  کسی که منو میخواد باید بدونه زن گرفتن ارج و قرب داره و بابام منو از سر راه پیدا نکرده که دو دستی تقدیم مردم کنه، من واسه عزیز کردن خودم از حق و حقوقم نمیگذرم. من تو خونه‌ی بابام لای پر غو بزرگ شدم و عزت و احترام دارم و از این حرفا...

من فقط یکم نگاهش کردم و گفتم درکت میکنم عزیزم خیلی سخته از آدم انتظار داشته باشن خودش نباشه و هر کسی زندگی خودشو داره، هیچ وقت کاری رو که ناراحتی رو انجام نده.

داشتم اینجوری باهاش حرف میزدم که گفت: یکی میخواد تو رو درک کنه بابا چی میگی

منم گفتم متاسفم گلم اگر کاری از من برات بر میاد انجام بدم اگر هم نه که تمایلی به ادامه ی این صحبت ندارم

بعد هم از این موضوع با کسی صحبت نکردم و خودش به برادر همسرم تعریف کرد و خب یه سری چیزای بی خودی هم اضافه کرد

من هم خب به برادر همسرم گفتم کار درستی نکردی مارو مثال زدی و از این حرف ها. گفت از این لجش گرفته اون خانوم که مادرم گفته عروسم اینقدر خوبه مثل دخترمه انشاالله تو هم مثل اون خوب باشی...

و در نهایت من از مادر همسرم هم خواستم که این اویل که ایشون حساسن و حتما فشار و استرس هم دارن حداقل خیلی اسمی از من نبرن که از این مشکلات بین خانواده پیش نیاد. اما مادر همسرم گفت من ۷۵ سالمه نباید یه دختر ۳۰ ساله بیاد منو رو یه انگشتش بچرخونه و آتیش بیار بشه. مامان اون گفت داماد های ما همه خوبن، منم گفتم عروس من مثل دخترمه از بس که ماهه... خدا کنه تو هم مثل اون خوب باشی. کجای حرفم بد بوده. این دختر اومده تفرقه بندازه

منم دیگه ادامه ندادم و با خودم گفتم دیگه هر چی ام بشه واکنشی نشون نمیدم

خلاصه که من خیلی تلاش میکنم تو موقعیت های مختلف زندگیم حق و نا حق نکنم اما احساس میکنم بعضی وقت ها هر چی تلاش کنی بعضی شرایط از کنترل آدم خارجه...

خیلی خوشحال میشم از دیدگاه خودتون این شرایط رو تحلیل کنین

من گفتم خیلیزخوشحالرشدم عزیزم الهیرکه زندگیتون با خیر خوبی شروع بشه. گفت از این ادها برا من در نیار و شروع کرد...