دارم به این فک میکنم از وقتی که یه سری آدم به ظاهر دوست و فامیل و دریک کلام آدم سمی (دروغگو ، نمک نشناس ، خودخواه ، و...) رو کنار گذاشتم چقدر حال دلم خوبه و الان یه سری آدم دورو برم مونده انگشت شمار اما دوست داشتنی و حال خوب کن :) بعضی وقتا باید نگاه کرد دید دورو برمون رو کیا احاطه کردن خیلیارو باید کنار گذاشت 😀 تجربه من از حذف آدم های زندگیم این بود که با حذفشون هم کیفیت زندگیم بالا رفت و آرامش بیشتری دارم و هم راه برای آدمای جدید باز شد.
شمام اگه خواستین تجربه تون رو بگین بخونم 🌸
ی رابطه سمی رو تموم کردم
یه ادمی که اومد وابستم کرد بعد ولم کرد یهو رفت
بهد دوباره برگشت
حذف کردم با سختی با غم ولی با رفتنشون بهتر زندگی کردم
من هر کس که ناراحتم کنه کنار میزارم ... بی خیال
من یه عده حذف کردم اعصابم اروم تره فقط خوره مغزی گذشته که چرا حالشون نگرفتم اذیتم میکنه
یادمه اوقد توی سه شب گریه کردم ک بیمارستان بستری شدم:)
میدونی خب؟اون یه ادمی بود ک همه دوستام خانوادم میگفتن نه بدرد نمیخوره من گفتم درستش میکنم:)
ولی...
کل بدنش تتو بود
هر روز دعوا میکرد
بخاطر من خوب شد
کل دخترای زندگیش حذف کرد
دیگ دعوا نمیکرد
خلاف کنار گذاشت
پیراهن آستین بلند میپوشید تتوش معلوم نباشه
جلو همه گفته بود رل دارم
ی کاری کرد قشنگ دیوونش شم
بعدم یهو رفت گفت من بدردت نمیخورم و رفت:)
داشتم میمردم التماس میکردم برگرده رفت
ی ماه بعد. تو بیوی اینستاش اسم ی دختری رو زد
خورد شدم شکستم
ولی حذفش کزدم
دوماه پیش برگشت فقط قهوه ایش کردم و ی حوری حرفیدم رفت برا همیشه :)
👊🏻سخت بود رفیق ولی قابل انجام
اما هنوز ک هنوزه دلم براش تنگ میشه
روحم در آرامشه.
