چند شب پیش یه دختر خانومی تاپیک زده بود، اگه روزی بچه‌دار بشم هرچیزی بچه‌ام بخواد همون موقع واسش میخرم (بحث راجع به وسایل کوچیک بود: مث اسباب‌بازی یا خوراکی) . استارتر اون تاپیک معتقد بود اگه واسه بچه‌ام اون وسیله رو نخرم، واسه همیشه عقده/آرزوش به دلش میمونه و یا تو ذهنش نقش میبنده و کمبود روانی میشه واسش!
حالا این پستایی که اسکرینشو میذارم، پاسخ منطقی به نقطه‌نظرِ اون استارترِ گُله🌸
منبع: پیج اینستاگرامِ " روانشناسِ کودک "
چه طرز فکر کودکانه ای داشت
سهل گیری همون قدر اسیب زننده ست که سختگیری هست.
در تربیت بچه باید متعادل بود.
درسته منم مادر پدرم همین کارو کردن خیلی وقتا چیزی میخواستم مادرم بهم میگفت ببین ما پولشو داریم میتونیم همین الان هم برات مهیا کنیم اما نمی‌کنیم میگفتم آخه چرا؟؟ میگفت تا یاد بگیری همیشه تا بخوای فراهم نمیشه بعد از یه مدتی مثلا تو روز تولدم یا به یه مناسبتی اونو برام می‌خریدن. حالا که ازدواج کردم میبینم چقدر خوب بود این کار چون آدم وقتی ازدواج میکنه باید از کم شروع کنه و روحیه م خراب نمیشه اینطوری
دقیقا همینطوره..حتی یه بنده خدا میگفت اگه سیسمونی نخرم بچم عقده ای میشه😐آخه نوزاد😐
فقط هم اینا نیست..بچه صبر کردنو یاد میگیره..قدردان میشه پرتوقع نمیشه و کلی آثار خوب دیگه
حتما استارتر در بچگیش خیلی بیش از حد نه شنیده و این براش مثل یه عقده شده نمی‌خواد بچش مثل اون باشه ولی خب داره کارو خراب میکنه
کاملا موافقم
ممنون از تاپیک خوبتون
یه جا خوندم که از هر ۱۰ تا نیازبچه ۴تاشو سریع برآورده کنید ،۳ تاشو دیر وبا شرایط،۳ تاشو هم نادیده بگیرید
که با بدست آوردن ،تلاش کردن وناکامی آشنا شه
چقد بچه داری سخته بعد هی فرت و فرت میزان
واقعا احسنننتتتت
مخصوصا که این پست هارو اینجا گذاشتین
من خیلی تاپیک تو نی نی سایت دیدم که آرزوی یه زندگی فوق لاکچری و کاملا مرفه برا بچه هاشون داشتن
درحالیکه نمیدونن اینا خیلی اسیب زننده‌س
کاملا درسته،متاسفانه والدین کمی به این نکته واقفند و جالبه که اون اکثریت ناآگاه اون اقلیت آگاه رو قضاوت میکنن و فکر میکنن چه قدر پدر مادرای فداکاری هستن که بی چون و چرا خواسته های بچشونو در لحظه فراهم میکنن و تصورشونم اینه که والدینی که به بچه نه میگن بچه هاشونو عقده ای و پر از حسرت بزرگ میکنن!( البته افراط و تفریط هیچ جا خوب نیست)، اون چیزی که مهمه محبت بی قید و شرط هست نه تامین تمام خواسته های بچه بدون چون و چرا،حتی گاهی لازمه خواسته ی منطقی بچه کمی به تعویق بیفته تا صبر رو یاد بگیره، مثلا واقعا میخواید براش بستنی بخرید و مغازه ی بعدی بستنیش بهتره،بگید مغازه ی بعدی بستنیش بهتره صبر کن از اونجا میخرم،نگران قشقرق راه انداختنش نباشید،البته افراط و تفریط نباید بشه،نه که دیگه بچه کلا فقط نه بشنوه و برای هر چیزی مجبور به صبر کردن باشه،در این مورد سن بچه هم خیلی مهمه که چه قدر بتونه صبوری کنه،و اینکه اگر گفتید نه بذارید اون نه نه بمونه، هر چه قدرم جنجال به پا کرد نه یعنی نه،اگر در موردی میخواید آخر کوتاه بیاید همون اولش نه نگید که بچه به این نتیجه نرسه که با قشقرق راه انداختن به خواستش رسیده و تونسته نظر شما رو عوض کنه و این موضوع دیگه بشه عادت بچه و نقطه ضعف شما،قاطع و در عین حال حمایتگر و مهربان باشید🏵
اره درسته اکثر بچه ها شبیه پدر و مادرشون میشن ولی خیلی ام استثنا داریم.و خیلی ادما کامل نیستن ایرادات زیادی دارن ک بچه ام از اونا تبعیت میکنه پس قبل بچه دار شدن باید خیلی ادم رو خودش کار کنه برای همین همه توانایی تربیت بچه یا بچه هااا رو نداارن
