بعضی وقت ها اون قدر ذهن آدم درگیر یک مشکل توی زندگی میشه که دیگه همه چیز رو فراموش میکنیم، چه موارد رنج آور و ناراحت کننده و چه موارد لذت بخش و امیدوارکننده.
مثلا گاهی وقت ها دندون مون درد میگیره و تمام فکر و ذکرمون میشه اون دندون. مشکلات دیگه رو فراموش میکنیم، چه بدونم قهربودن با همسر، جوش های روی صورت، نداشتن ماشین شخصی، عقب افتادن اجاره ی خونه، بیکاری، مریض حالی اطرافیان مون. البته تمام چیزهای خوب رو هم فراموش میکنیم.
وقتی دندون دردمون حل میشه، دوباره یکی از اون مشکلات سابق میان روی سطح و دوباره فکر و ذکرمون درگیر اون میشه و بقیه ی چیزها میره توی حاشیه و این چرخه مدام ادامه داره.
حدودا پارسال همین موقع ها بود که یه مطلبی درباره ی همین نادیده گرفتن نعمت ها نوشته بود و این ایده به ذهنم رسید که ببینم چه چیزهایی برای قدردانی وجود داره؟ شاید روزی ده ها نعمت رو میدیدم و می نوشتم و بعد از چند ماه دیگه خسته شدم چون خیلی زیاد بودن. حالا چند مورد رو می نویسم.
1 - میتونم بدون عصا راه برم. (وقتی فردی رو دیدم که عصا دستشه و نمیتونه راه بره. همچنین یاد وقتی افتادم که دو هفته ای پام شکسته بود و حتی برای چند متر جابجا شدن هم به دردسر می افتادم.)
2 - میتونم ببینم. (وقتی فردی رو دیدم که کور بود و یکی همیشه همراهش بود.)
3 - میتونم نقشه ی مترو رو بخونم و نیاز نیست از کسی سؤال بپرسم که کدوم ایستگاه باید خط عوض کنم. (وقتی فردی رو دیدم که این سؤال رو از من می پرسید.)
4 - در کودکی دستم رو جلوی کسی دراز نکردم. (وقتی پسربچه ای رو دیدم که گدایی می کرد و بعد دیدم رفت در یک سفره خونه و تخم مرغ خورد.)
5 - میتونم بشنوم و لازم نیست برای فهمیدن و فهموندن از ایما و اشاره استفاده کنم. (وقتی تصویر کوچک اخبارگوی ناشنوایان رو دیدم.)
6 - میتوانم قضای حاجت کنم! (وقتی دچار یبوست میشم یا وقتی بیمارهایی رو می بینم که برای ساکشن به بیمارستان مراجعه می کنند، متوجه این نعمت بزرگ میشم.)
7 - گوشی هوشمند دارم. (وقتی اخبار محروم بودن چندین میلیون دانش آموز محروم از تحصیل به خاطر گوشی هوشمند را شنیدم.)
و این لیست میتونه تا بینهایت ادامه پیدا کنه. شاید بعضی ها فکر کنن این ها رو که همه دارن، نیازی به قدردانی نیست. به نظرم اینطور نیست. واضحه که خیلی ها مثلا از همین تحصیلات ابتدایی هم محروم هستن، شاید چند صدهزارنفر در همین کشور خودمون. یا بعضی وقت ها اتفاقی مثل شکستن دست یا پا پیش میاد و بعد مدتی خوب میشه اما واقعا این حادثه میتونست برای کل عمرمون ادامه پیدا کنه.
میشه الآن شما هم به یک مورد فکر کنید که اصلا بهش توجه نمی کردید و اگر نبود، زندگی تون تغییر می کرد؟ ممنون میشم اون نعمت رو در اینجا به اشتراک بگذارید.
