الهی بگردم 
اصولا مردا همینن خانواده رو ک میبینن شاخ میشن پرروها،نامزد منم گاها اینطوری میشه 
منم همیشه نگران مامانمم که انقد خودشو عذاب میده ولی نمیتونم متقاعدش کنم کمتر کارکنه،چه میشه کرد کلا انگار خونه داری بخش بزرگی از هویتشه ک حاضر نیس ازش کوتاه بیاد 
دعا کن تنش سالم باشه بتونه ب کاراش برسه 
واقعا دیگه دنیا جای غصه خوردن نیس ینی وقتشو نداری 
من ی جوری شدم،جوری زندگی میکنم انگار هرچیزیو دارم واسه اخرین بار تجربه میکنم سعی میکنم ب خودم سخت نگیرم و امید تزریق کنم