روزی اگر دختری داشته باشم ،
اجازه می‌دهم موهایش را بلند کُنَد و بریزدشان روی شانه‌هایش.آنقدر در بغل می‌گیرمشو نوازش میکنم دستها و پاهایش را،که دلش هرگز هوای آغوشِ هیچ غریبه‌ای را نداشته باشد ..شانه‌ای از بلور می‌خرم برایش،و تار به تارِ گیسوانش را می‌بافم،تا دلش نگیرد از بی محلّیِ آدمهای یخ‌زده ..یک روز صدایش میزنم رها ،تا بداند دلش فقط باید برای خودش باشد..برای خودش شور بزند.روزِ دیگر نسترن و نرگس ،تا بداند با یک گُل هم بهار می‌شود تا زمستان راهِ قلبش را پیدا نکند ..یک روز،گندم می‌خوانمش تا بداند برکتِ خانه است، و اگر برود همۀ اشتیاقِ مرا با خودش می‌بَرَد .یک روز سحر می‌شود،تا یاد بگیرد پایانِ تمامِ شبها را در خودش بیابد نه در دستانِ دیگران .یک روز،الهه و صنم می‌خوانمش،تا همیشه بداند پرستیدنی‌ست.یک روز خورشید است و یک شب مهتاب...نیمه شب،افسانه است و دست نیافتنی .
