امشب دلم خیلی بد شکست

دستم اصلا نمک نداره حتی برای مادر خودم شهر غریب با شکم حامله با ویاری ک یک ماه لب به غذا مزدم با سرم زندگی کردم شوهرم تکو تنها برای خودش شست و پخت منم جمعم کرد یک بار مامانم یا مادرشوهرم نیومدن منم اومدم مامانم یا تور بود یا مسافرت چند هفته پیش اومدم حالش بد بود شوهرم براش غذا درست کرد کاراشو کرد منم چون ترسیدم کرونا باشه رفتم خونه مادرشوهرم این هفته اومدم خیر سرم یکم حالوهوام عوض بشه تو جاده بودم زنگ زد پام شکسته تو جاده نمی دونید چجوری اومدیم شوهرم گفت نشکسته صبح ببریمش جا بندازن براش بردیمش براش با این حالم ناهار گذاشتم بردمش با این ویارم همه کاراشو کردم اخرشم با خالم که اونم شهر دیگس صحبت می کرد اولاد وظیفشه جمعت کنه من که همیشه کردم بشکنه دستم ولی قبلش داشتم صحبت می کردم گفتم مادر من تو که این همه خواستگار خوب داری ازدواج کن تنهایی ماهم اون ور دنیا همش دلواپس توییم خالم شروع کرد با لحن بد که نه تو باید جمعش کنی روز قبلش مامانم تازه از خونه خالم اومده بود ینی همیشه مسافرتاش و دور دوراش با اوناس مریضی و خستگیاش مال منه من که گله ای نداشتم ولی دلم خیلی شکست دوباره زنگ زد از روی لج همینو گفت منم گفتم اولاد وفا نداره دوما که همیشه که من نیستم خدایی نکرده تنهایی ی اتفاقی بیفته می خوای چیکار کنی هیچی داییمم اومد سر شام بغضم گرفت انقدر بد حرف زد داییمم شروع کرد پشتی اون کردن منم زنگ زدم شوهرم بیاد دنبالم اومدم خونه مادرشوهرم نذاشتم اینا هم بفهمن ولی با ی بچه تو شکمم خیلی بد کردن بهم این بود مزدم؟