سلام بچه ها چطورین
شماهم مثل من هستین که یه ویژگی خودتون که خوب میدونستینش وقتی تحلیلشو میفهمن احساس ناامیدی کنین؟
من همیشه سرکلاسامون بحث میکردم و خوش سخن بودم و همه منو به عنوان یه آدم روشنفکر و اهل مطالعه میشناختن
وخودمم بخاطرش به خودم میبالیدم و ازخودم خوشم میومد
کلنم از پسرای باهوشی که مثل خودم بودن خوشم میومد همیشه
حالا رفتم یه متن در مورد سی پی یو سکشوال خوندم نوشته بود افرادی که این گرایشو دارن با هوش و ذکاوت دیگران تحریک میشن و بقیه ی علایمشم همه رو من داشتم
آخرشم نوشته بود تحت تاثیر اینه که تو بچگی باهات مثل یه آدم خنگ رفتار کرده باشن
من از بچگی تو کلاس و مدرسه همیشه به چشم یه آدم باهاوش تشویق میشدم تو خونه هم منو باهوش میدونستن ولی خب تو خونه معمولا خیلی بهمون بهاداده نمیشد
حالا احساس میکنم این ویژگی که من خوب میدونستمش درواقع یه ویژگیه که از یه کمیود میاد
و کلا دارم احساس میکنم همه ی ویژگی های خوب چه من چه همه ی آدما تحت تاثیر کمبوداشون شکل میگیره
البته علم روانشناسیم همینو میگه
شما تاحالا چنین احساسی پیدا کردین؟
یه ذره احساس بد به خودم پیدا کردم
