ممکنه یکم طولانی بشه ولی به کمکتون نیاز دارم. اگه حوصله خوندن دارین بگین تا بنویسم😓
بگو☹️
بگو
الان می‌نویسم
من ۲۳سالمه. مجردم. یک ساله با یه پسری هم سن خودم در ارتباطم . هم دانشگاهی بودیم. خیلی خیلی خیلی پسر خوب و چشم پاکیه. تحصیلات خوبی داره. خانوادش هم تا جایی که من می‌دونم خوبم . از نظر وضع مالی هم بد نیستن باباش مدیر یکی از بخش های شرکت نفته. ولی مشکل اینه که بهم میگه تا ۲۶ یا ۲۷ سالگی صبر کن تا بتونم خونه ماشین کار جور کنم باباش گفته احتمال زیاد میبرش پیش خودش توی شرکت نفت. بخاطرش خواستگارامو رد میکنم یه خواستگار پولدار داشتم ردش کردم . چون میتونم اون واقعا عاشقانه از عشقش مطمعنم به حد جنون عاشق منه. بنظرتون چیکار کنم؟ خودش هم دستش بستس میگه بزار سربازیم تموم شه شرایط رو درست میکنم . سربازیش هم یک سال هست
خب شرایطش ک خوبه..ولی شما باس ی تضمینی‌داشته باشی!!نمیترسونمت ولی خالی خالی منتظرس بمونی؟
ببین من ک پسرم میگم اگ بچه خوبیه و مطمئنی صبر کن براش حالا ازدواجم نه بیاد نشونت کنه ک خیالت راحت بشع
چون می‌دونم پسر خوبیه و دیگه از این پسرا کم پیدا میشه دلم نمی‌خواد از دستش بدم 😔 از نظر چهره هم معمولیه . نه خیییییییلی خوشکل نه خیییییییلی زشت.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
53 ثانیه پیش
53 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
