سلام در جواب شما دوست عزیز و برای رفع شبهه ای که در ذهن مردم ایجاد شده این مطلب رو مینویسم
ما چهار مدل دانشجو داریم یک حوزوی دو تربیت معلم سه دانشگاه دولتی چهار دانشجویانی که با دادن هزینه تحصیل میکنند
حوزویان دروس سخت دین را میخونند وبا اندک پول شهریه که ماهانه دریافت میکنند دوره تحصیل را میگذرانند این افراد وظیفه دارند پس از تحصیل بدون دریافت وجه از دولت. تبلیغ دین کرده حتی در دور افتاده ترین نقاط کشور وچون قرار است پس از اتمام تحصیل کاری بزرگ انجام بدن برای تحصیل وجهی ناچیز دریافت میکنندگروه دوم افرادی هستند که در دانشگاههای فرهنگیان تحصیل کرده و حقوق میگیرند این افراد حالت بورسیه دارند و موظف هستند پس از تحصیل برای دولت کار کنند و شغلشون تضمین شده است گرو ششه سوم دانشجویان دانشگاههای دولتی هستند که با بودجه دولت تحصیل می کنند ولی پس از تحصیل مدیون دولت یا ارگان خاصی نیستند و حتی پس از تحصیل میتونند وارد کار آزاد یا شغل بی ربط به تحصیلشون بشوند و بعضا اپلای میکنند و برای ادامه زندگی شغلی خود مجبور به کاری خاص نیستند گروه چهارم هم چون درس براشون مهم بوده ولی سطح علمی کمتری داشتند به اراده خود با دادن پول ادامه تحصیل دادند که همانند گروه چهارم اجباری در انتخاب شغل آینده خود نیستند
با توجه به این مواردی که ذکر کردم به نظرم به حوزویان نه تنها لطف نمیشه بلکه. این گروه مدیون میشوند به خاطر اون مقدارکم شهریه ای که در ایام تحصیل دریافت کردند که نهایتش در بالا ترین سطح ۳ملیون هست تا آخر عمر در خدمت دین و مردم باشند با وجود این شرایطی که جامعه دارد
ویک سوال :
اگر حوزویان حقوق زیاد میگیرند و به راحتی درس میخوانند پس چرا مردم تمایلی به رفتن به حوزه ندارند
مگر آنکه دغدغه دین داشته باشند یا قصد خود سازی؟؟؟