من خودم پانزده سالگی ازدواج کردم و خیلی بدبختی کشیدم و البته اون موقع ولا همه دورو بریا تو اون سن ازدواج میکردن الان دخترم تقریبا شانزده سالشه البته ته تغاریمه پسر همسایه مون میخوادش پسر سربزیرو خوبیه و کاملامیشناسیمش دخترمم دوستش داره و من بش گفتم حالا زوده دخترم کوچکه اونا گفتن تا هر وقت بگین صبر میکنیم حالا منم قبول کردم ولی بعضی وقتا خیلی ناراحت میشم که نکنه دارم اشتباه میکنم
خانواده شوهرم همه زیر ۲۰ ازدواج کردن . بین اونا حس میکنم من جا موندم . همسن های من توی فامیل اونا همه بچه هاشون مدرسه ای هستن. خیلی حس بدی بهم دست میده . حرفتون خیلی حس خوبی بهم داد . واقعا از چی جا موندم
بچها بنظر من مهم اینه که به هدفای تو ذهنت برسی حتی با وجود ازدواج
واقعا چرا بعضیا فکر میکنن با ازدواج کردن دیگه نمیشه پیشرفت کرد؟
متاسفم ی مقدار سعه صدر ندارید من از باب شوخی گفتم اون کلمه رو و خودم افتخاری به زود شوهر کردنم ندارن
گاهی میگم بابام در حقم ظلم کرده ک هی بهم گفت زود ازدواج نکن . این رورا خیلی درگیر این حس هستم .از طرفی میگم من خیلی مجردی خوبی داشتم لذت بردم از طرفی میگم ن اگه زود ازدواج میکردم حالا بچم بزرگ بود .اه حس مزخرفیه
احتمال پیشرفت در هر مقطعی از زندگی و در هر شرایطی هست اما این رو نمیشه انکار کرد. که یه نوجوان توی یه مقطع زمانی تحت تاثیر هورمونهاشه داره رشد میکنه معیارهای بچگونه تری داره خودم امروز داشتم فکر میکردم چقدر متفاوت از نوجوانیم شدم برای همین بهتره بهش فرصت بدیم با فکر باز و در زمان مناسب انتخاب درست داشته باشه
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
