منم شهریور میرم‌سی و چار
متولد ۶۶ هستم .ی پسر دوساله دارم .منم خیلی ارزوها دارپ ک فک نکتم بتونپ بهشوم برسم.ینی میگم دیگه پیر شدم .ای کاش بر میگشتم ب بیست سالگی اونوقت خیلی از تصمیمای احمقانه رو نمیگرفتم
منم 33 سالمه خانه دار هستم دوتا بچه ماه دارم دخترم ۹ وپسرم ۵ سالشه آرزوی سلامتی وجیب پر پول دادم که هرچی بچه هام دوست دارن براشون بخرم سفر هم زیاد میریم تقریبا
تو این کرونا و وضعیت اقتصادی که واقعا برای همه تقریبا سخته به نظرم اقدام کن برا بچه دار شدن و مادر شدن و تجربه کن ،حس قشنگیه که تمام آرزوهات کمرنگ میشن و امیدت به زندگی چند برابر
منم،سی و دو سالمه،پسرم سیزده سالشه و دخترم هفت سال،شانزده سالگی،دوم دبیرستان خیلی سریع بدون اینکه روخواستگارم،شناخت داشته باشم،عقد کردم.هیچ وقت زندگی نکردم،فقط نفس کشیدم،خودمو خیلی وقته فراموش کردم،باورت نمیشه،حتی یادم نمیاد واسه خودم دعا کرده باشم،نه تحصیلاتی،نه رویایی تو سرم،نه به اینده امید دارم،فقط دغدغم بچه هامن.
هرچی فکر کردم چه ارزویی دارم هیچ ارزویی به ذهنم نمیرسه و تقریبا کارایی که خواستم رو کردم هم خوب و هم بسیاری از مواردش که افتضاح بوده
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
53 ثانیه پیش
53 ثانیه پیش
53 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
