سلام خانوما
من یه پسر یک سالو یه ماهه دارم که واقعا براش پیر شدم بس که این از اول مشکل داشت مخصوصا خواب
وقتی میخوام جایی برم میزارمش پیش کسی برمیگردم اصلا منو تحویل نمیگیره ، بعدش که یاد شیر افتاد میاد طرفم، بغل باباش بره دیگه بغل من نمیاد ، باباش اصلاوقت نداره یه بازی یه دقیقه ای بکنه براش، کلا به نظرم قدر نشناسه، دلمو خیلی میشکنه بااینکه کوچولوا، نمیخوام بزرگ شد ایتجوری باشه، یا اگرم شد من برام مهم نباشه چه کار کنم خیلی حس بدیه
یکسالشه ها
بذار بزرگتربشه بعد غصه بخور
پسرمن همینجوربودالان ۱۹ سالش جونش برام میده
توی بچه داری اولین شرط آرامش اینه که بدونی هیچی موندگار نیست و همه رفتارای بچه ها مقطعیه..و اینکه مادر یعنی عشق بی قید و شرط...بی چشمداشت...و اینکه پسر بچه ها حدودا ۲ سال و تیم به بعد یه حورایی عاشق مادرشون میشن..آخ که نمیدونی چقدر شیرینه به زودیه زود طعمش رو میچشی
پسر منم همینه دقیقا
منم همینه صب تا شب قربون صدقه بعد از بغل باباش نمیادپیش من
انگار حرفای منو میزنی پسر منم همینطوری هست منم گاهی دلم خیلی میشکنه الان16 ماهشه از 8ماهگی میگفت بابا الانم میتونه بگه مامان ولی کاملا کاملا مشخصه لج میکنه بهم نمیگه مامان گاهی بهم میگه عمه ولی مامان نمیگه
جایی که باباش باشه اصلا طرف من نمیاد خصوصا طرف فامیلای شوهرم
گاهی شوهر نامردم فکر میکنه من بهش نمیرسم که به اون می‌چسبه
گاهی واقعا اشکم در میاد مامانم میگه بچه اس صبر کن خوب میشه میگم همین الان که شیر میخواد باید به من وابسته باشه بعدا که عمرا بیاد
[QUOTE=189782259]توی بچه داری اولین شرط آرامش اینه که بدونی هیچی موندگار نیست و همه رفتارای بچه ها مقطعیه..و اینکه ما ...[/QUOTE
خدا کنه همینطور بشه بچه منم عین بچه اسی همینطوره
گاهی اشکام ناخودآگاه میریزه خصوصا وقتی جلوی بقيه این رفتار رو داره و بقیه مسخره میکنن
