فرشته اعتمادی:
﷽
------
اصلاً فکر میکنم شیخ عباس یادش رفته آخر هر اعمال، بابی باز کند با عبارت «و اما مادران...»
اجر هر عمل را که میگوید، دستور هر اعمالی را که توضیح میدهد، زیرش بنویسد اما برای #مادران، اینچنین است که ....
مثلاً همین شب قدر!
شیخ، سخنی هست درباره زنی که سجاده اش را پهن میکند و قرآن و مفاتیحش را میگذارد گوشه اش
و بعد
شروع میکند
مدام میرود به آشپزخانه؛ چای میگذارد، میوه تکه میکند، سقا میشود،...
و اشک هایش، با زمزمهی #جوشن، میچکد پای گاز، وقت چشیدن نمکِ سحری و نهار فردای بچهها؟
گفتیم اشک و گریه
اصلاً چه میگویید درباره زنی که تا شانه اش تکان میخورد و میخواهد کمی اشک بریزد، کودکش سرش را خم میکند زیر چادرش و ملتمسانه میگوید «گریه نکن 😯😢»؟
بگویید اجر این خنده های اجباری تلخ و شیرین چند؟
شیخنا!
زنی که عادت ندارد تنها، جامه نور بپوشد
و بچههایش را یکی یکی میبرد غسل شب قدر بدهد، تا طهارتِ مضاعف شود برایشان تا سال بعد،
و از خستگی این غسل ها، خوابش بگیرد و کمی چرت بزند،
بهره ای از این لحظات ناب از دست رفته لیلة القدر، دارد؟
نمیدانم شیخ، شیخ بزرگوار ما،
نمیدانم
فقط.... اگر اعمال ساده این زن ها نبود
و شب های قدر، به جای خواباندن کودکانشان
و نشستنِ فارغ بال تا خود سحر بر سر سجاده - مانند شما مردان-،
آنان را با پاشیدن آب به صورت شان و هزار وعده و سرگرمی بیدار نگاه نمیداشتند
به گمانم نه شیخ مفیدی در این دنیا یافت میشد نه شیخ صدوقی نه سیدرضی نه طباطبائی نه امینی نه...!
شیخ
راستش… فکر میکنم
سهم قابل توجهی از ثواب تمام اعمالی که ما عاملین به مفاتیحالجنانِ شما، تا خودِ صبحِ قیامت، انجام میدهیم،
ثواب تمام جوشن ها، کمیل ها، نمازها، توسل ها، زیارت ها
صاف ميرسد به زنان و مادران
