من ۲۸ سالمه و مجردم ؛ موقعیتم هست ولی اکثرا همون اول میگن ازدواج چیه و کی ازدواج میکنه و فقط باهم باشیم و فلان ؛ منم یه مدته حدودا شیش ماهیه دور هرچی رابطه و پسره خط کشیدم ؛ اصلا دیگه نمیخام حتی بهش فکر کنم ؛ بعضی وقتا دلم میخاد شوهر داشته باشم اونم ی شوهر خوشتیپ و خوش اخلاق و عاقل و مهربون نه هر ننه قمری که اومد بگم بله از طرفی سنمه که داره کم کم بالا می‌ره بعضی وقتا میگم اگه ایده الم پیدا نشد تا آخر مجرد میمونم بعضی وقتا هم حسرت میخورم به متاهل ها ؛؛ موندم خودمم ؛ نظرتون ؟!
تهرانی؟
میفهمم
کلا این روزا ادم از ازدواج میترسع
اگ شاغلی ازادی
شوهر بیخوده
برنامه نزدیکا سایت همسریابی تبیان نصب کن
من ۲۲ سالمه ۲ ساله دوره هرچی جنس مذکره خط کشیدم
سعی کن از همینایی که میگن دوستی بهتره بکشونی پای سفره عقد😁
ببین ازدواج یه انتخابه
تو این سن مهمه که یه پس انداز و حقوقی داشته باااشی
به نظرم دوست شو که حداقل حوصلت سر نره
عزیز دلم یکی رو‌پیدا کن ب دلت بشینه حداقلش ۵۰ درصد خصوصیات اخلاقیتون مث هم باشید ادم صبر میکنه اما یکیو پیدا میکنه خوب باشه ن هر کسی رو
عزیز دل مجرد بودن بهتر از ناراضی بودن از زندگی مشترکه
مردی که بخوادت سریعا میاد خواستگاری
کار خوبی میکنی با اقایون ارتباطی نداری
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
35 ثانیه پیش
35 ثانیه پیش
35 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
