🖤💔🕊️💔🖤*عزیز دلم*
🏴🚩
ببین
🤔 فـاطمـه ام‌البنیـن کیست؟؟
✨نامش فاطمه بود.
از آن دخترهایی که شمشیرزنی و نیزه داری را به خوبی می دانست و در جنگآوری، هم پای پسران قبیله بود.
اولین مربی شمشیر زنی و تیراندازی پسرش ابالفضل عباس (علیه السلام) و برادرانش هم خود او بود!
👈نه اینکه تنها او اینچنین باشد،
تمام قبیله‌اش در شجاعت و دلیری زبانزد بودند؛
اما چیزی که او را متمایز می کرد، حجب و حیای مثال زدنی و زیبایی و ملاحت خاص زنانه بود که در کنار جنگآوری، او را به یک دختر کم نظیر تبدیل کرده بود.
❇️ کمتر مردی جرأت خواستگاری از او را داشت و آنهایی هم که پا پیش می‌گذاشتند،
همگی از بزرگان و اشخاص مطرح بودند؛ اما جز جواب رد چیزی حاصلشان نمی‌شد.
⁉️ وقتی از او می‌پرسیدند که چرا ازدواج نمی‌کنی،
✨می گفت: «مردی نمی‌بینم، اگر مردی به خواستگاری‌ام بیاید، ازدواج میکنم!»
👹معاویه از خواستگاران پر و پا قرصش بود، ولی هربار دست خالی باز می‌گشت.
🌠تا اینکه یک شب خوابی دید.
صبح فردا، وقتی «عقیل»، برادر و فرستاده‌ی علی بن ابیطالب (علیه السلام)، که مردی نسب شناس بود، برای خواستگاری آمد،
فاطمه لبخند معنا داری زد؛
فهمید که رویایش صادقه بوده است.
🎉از فرط شادمانی و رضایت، گریست و گفت:
«خدا را سپاس!
من به «مرد» راضی بودم
ولی او «مرد مردان» را نصیب من کرد.»
و بی درنگ، پس از موافقت پدر و مادرش، موافقت خود را اعلام کرد
و شد همسر علی بن ابیطالب (ع)، جانشین رسول خدا (صلی الله علیه و آله).
🔹بارزترین ویژگی اش، ادب بود.
🔸 به جا و به موقع حرف می زد.
🔹حد خودش را می‌دانست
🔸و رفتارش، هرگز نشانی از خطا نداشت.
✨روزی که پا در خانه‌ی امیرالمومنین(ع) گذاشت،
اولین جمله‌اش به فرزندان ایشان این بود:
نیامده ام جای مادرتان را بگیرم،
من کجا و فرزندان زهرا(س) کجا؟
من آمده‌ام تا کنیزتان باشم.
✅ و به حق نشان داد که راست می‌گفت؛
همان روز اول، حسن و حسین (علیهما السلام) بیمار بودند.
فاطمه، بلافاصله به بالین آنها رفت
و با محبت تمام، به آنها رسیدگی کرد
و چند روز اول زندگی مشترکش، به پرستاری از فرزندان زهرا (سلام الله علیها) گذشت؛
کاری که آن را افتخاری برای خود می‌دانست.
📜می گویند تا وقتی که فرزندان امام علی(ع) خردسال بودند، بچه دار نشد تا مبادا به خاطر مادر شدن، در حق آنها کوتاهی کند.
🔅از امام(ع) هم خواسته بود تا او را «فاطمه» خطاب نکند تا مبادا دل بچه‌ها از شنیدن نام مادرشان در خانه، بشکند.
♥️وقتی عباس(علیه السلام)،
نوزاد شیرین ام البنین به دنیا آمد،
بچه های زهرا(س) را جمع کرد،
آنها را نزدیک به هم نشاند و نوزاد یک روزه اش را در آغوش گرفت؛ بلند شد
و عباسش را دور سر فرزندان فاطمه(س) چرخاند
تا به همه بگوید که فرزندان ام‌البنین، بلاگردان فرزندان فاطمه(س) اند.
✳️همیشه و همه جا به فرزندانش یادآوری می‌کرد که:
«مبادا حسن و حسین (علیهما السلام) را برادر و همتای خود بدانید،
آنها تافته‌ی جدا بافته‌اند،
آسمانی‌اند،
نوادگان پیامبر(ص) اند.»
و همین تربیت بود که نتیجه‌اش را در کربلا نشان داد...
✨او همان مادری است که وقتی کاروان کربلا را راهی می کرد،
با وجود اینکه چهار جوان خودش همراه کاروان بودند،
به تمام کاروان اینطور سفارش می‌کرد:
⚡️چشم و دل مولایم امام حسین (ع) و فرمان بردار او باشید.
ام البنین، از حضرت علی (ع)، صاحب چهار ستاره ی نورانی به نامهای
🔮 عباس،
🔮عبدالله،
🔮 جعفر
🔮و عثمان
شد که همگی در کربلا به شهادت رسیدند.
🌷درود ورحمت خداوند بر آنها🌷
🚩 التماس دعا
👈 ۱۳ جمادی‌الثانی سال ۶۴ھ.