سلام بچه ها
خوبید؟
من یه نظری ازتون میخواستم
شاید بنظرتون مسئلهی خاصی نباشه اما هربار این اتفاق میفته تا چند روز خودمو میخورم و توی وجودم خوره میفته
یه برادر ۴۳ ساله دارم از دو سالگی صرع داره
هروقت میرم خونه مادرم بچهی دوسالهی منو با فشار بیش از حد که حتی فکر میکنم فک بچه شکست، میگیره و بوس میکنه انقدر که دیگه نفسش تموم میشه یه نفس میگیره میره بوس بعدی
حالا فکر کنید من دارم ظرف میشورم یا تو اون لحظه دستشویی هستم یا کلا سرم گرمه تا میفهمم کار از کار گذشته
چند بار بهش با زبون خوش گفتم یواش بوس کن که نشد
با صدای بلندتر گفتم نشد
داد زدم و حتی از خونهشون پاشدم قهر کردم مهمونی بهم خورد بازم نشد
همین دیروزم با شدت بیشتری اینکارو کرد
بچهم دایم کابوس میبینه
همش از خواب میپره گریه میکنه و به راحتی هم آروم نمیشه
دلم میخواد بزنمش تا دهنش بسته بشه دیگه بچهمو بوس نکنه، دلم میخواد نفرینش کنم، آخه واقعا تحمل همچین چیزی برام سخته
کل فامیل دیروز بودند و دیدند که چجوری بچهموچلوند و بوس کرد بازم همه بهش گفتند نکنه
باهاش صحبت هم کردم میدونم بازم دفعهی بعد همینکارو میکنه
پدرم فوت شدند و نمیتونم به مادرم سرنزنم از طرفی هم نمیتونم کمک مادرم نکنم و دایم بچه را بپام
من تک دخترشم و کسیو نداره مادرم
خواهش میکنم راهنماییم کنید
ازیه طرف مامان ناراحت میشه از بعد فوت بابا داداشمو بینهایت لوسش کرده از طرفی هم بچهی من آسیب میبینه
من کسیو ندارم
نه خواهری نه دوستی
فقط امیدم به پسرم و شوهرمه اما اونم اینجوری داره اعصابمو بهم میریزه…
لطفا راهنمایی کنید تا من بتونم جلوی این امتحان سربلند بشم…