درد و دل

خانوما نیاز به همفکری تون دارم ..من ۱۲ ساله شهر غریب زندگی میکنم تنهای تنها حتی یک دوست هم نداریم خیلی تنهاییم بچه م تنهاس خیلی اذیتیم...حالا تو این شهر غریب شوهرم دو ساله بیکلاره یک قرون درامد نداشته تصمیم گرفتم برم شهر خودمون کنار خانواده هامون اونجا شهر کوچیکه درامدم انچنان نیست ...اما میگم حداقل تنها نیستم برم اونجا ..حالا نمیدونم برم یا نرم اونجا شهر کوچیکیه . یکمم اخلاق شوهرم حساسه نسبت ب رفتار خانواده ها ...منو راهنمایی بکنید واقعااااا دیگه تنهایی و غریبی و نمیتونم تحمل کنم از طرفیم ترس دارم برم شهرمون