دردو دل

یکسالی هست که عروسی کردم طبقه بالا پدرهمسرم زندگی میکنیم روابطمون خوبه البته من زیاد عادت ندارم جایی پلاس بشم یه سرکوتاه میزنم و نشده براشام یا ناهار بدون دعوت خونشون بمونم احتراما جفظ شده ولی متاسفانه مادرهمسرم هروقت من میرم همش میناله یا ازدرد کمر یا از درد پا یا از دست جاریم خواهرهمسرم به بچه ۵ساله داره که همه کارش با مادرهمسرمه بچه هم کلا کار زیاد داره میدونم خسته میشه ولی خب میتونه حداقل یه زمانی رو به مادرش استراحت بده و کمتر بیارتش منم بچم ک چیکه ولی جایی نمیبرمش که کسیا معذب نکنم

خلاصه جاری من همه چی به نامشه اونش به ما ربطی نداره زندگی خودشونه همسرش دوست داشته این کارو کرده ولی مادرهمسرم ول کن نیست هرروز کنایه میزنه میشینه گریه میکنه میناله آره مسرم احمقه همه چیش به نام زنشه پس فردا بیرونش میکنن و فلان من اصلا خوشم نمیاد از طرز فکرای منفی ولی تا من میرم میگه اره پسرام دخترا مردمو خانوم میکنن من دخترم همه چی تمومه در کل خیلی به ما لغز میندازه تا دو روز پیش رفتم دندون پزشکی تا اومدم گفت چقدر شد گفتم فلان تومن خوشش نیومد منم چهارتا بی حسی زده بودم سرم داشت منفجر میشد

همسر من رانندست دیروز بعداز چند روز اومده مامانش دراومده گفته آره زنت بهم محل نداد و فلان شب همسرم یه دعوا راه انداخته آره تو اشک مادرمو درآوردی و برام اهمیتی نداری بچتو بزار و برو خونه بابات منم گفتم من کاریش ندارم بخدا بچه ها دلم میسوزه از اینکه هیچوقت به کسی حسادت نکردم هروقت خرید رفتم اول برا مادرش خرید کردم به همسرم گفتم اگه چیزی مادرت میخواد براش بخر گناه داره به نظرتون من چه اشتباهی کردم

همه رفتن

من اظهار نظر رو به همسرم کردم نه به مادرش چاره ایی نداشتم برا زندگی الانم هرجا بخوام برم میگه باید مادرم و مردم لا ما زندگی کنن نمیدونم چرا گریه کرده ولی من کاری نکردم باهاش همسرمم میگه مادرم هرچی گفت تو حق نداری حرفی بزنی بی احترامی نکن من دلم گرفته از اینکه باید تاوان حسادت بقیه رو من بدم

من فقط گفتم چرا مادرت منفی گرایی میکنه همین ولی درکل همسرم همیشه میگه مادرم مهمه باور کن فقط به خاطر بچم خودمو سرپانگه میدارم

کاش همه چی به این زیبایی که شما میگین حل میشد من تصمیم گرفتم دیگه حرفهاش برام مهم نباشه ممنون دوست عزیز که مای دردودلم نشستی