همه خاطرات گذشته ام، مثل یک کمد چوبی ته انباری با یه وزش خاطره تلخ، به صدا درمیاد... هرچی میخوام به اون گذشته لعنتی و اشتباهاتم فکر نکنم، ولی فکرش راحتم نمیزاره.... چقدر یک اشتباه، تاوان داره... 😔
هرچی میخوام قوی باشم، به آینده روشن امید داشته باشم، ولی این ابرسیاه روزهای گذشته وترس، جلو طلوع این نور رو میگیره.... کاش همه چی عوض بشه.... این غار تنهایی در ودیوارش فرو بریزه....
آخ که حرفای دل من بووود
چی شده؟
منم همينم
از ديشب ريختم بهم باز
اگه دوست داری بگو چی شده
😔😔
دقیقا
من بعدازیکسال زندگی جداشدم، تو زندگیم یک سری دلسوزی های بیجا کردم، به پدرم رو زدم وپول قرض شوهرم داد، ضامن وامش شد.... الان که جداشدم شوهرم نه قسط میده نه بدهی هاش.... دلم خیلی گرفته، نه فقط بخاطر مسئله مالی.... از نظر روحی هم خسته ام
منم کمکم داشتم عادت میکردم به این بدبختی و عادت کرده بودم به نبود ی نفر دیشب اومد التماس🤦🏻♀️🤦🏻♀️🤦🏻♀️
