من خودم خیلی با احساسم خیلی خیلی زیاد دست خودم نیست ذاتم این جوریه ولی شوهرم (تو دوران عقد هستیم ۱ساله عقد کردم)خونه پدر هستم فعلا خیییلی بی احساسه دارم میمیرم خیلی کمبود محبت دارم به خدا،دلم میخاد منو عشقم صداگنه دلم میخاد بهم بگه دوسم داره به خدا خیلی خستم هیچ انرژی ندارم.راه حل بدین چیکار کنم باهاش
به من میگ پرتوقع اینکه منو عشقم صدا کنه بهم ابراز علاقه کنه من پرتوقع هستم؟؟؟
اخه همه میگن این دوران خوبه پس چرا من همش دپرسم ناراحتم
الان اینجوریه وای به حال بعد عروسیت.یا باهاش حرف بزن درست بشه یا بیخیالش شو.بهش گیر نده که این مردا درست بشو نیستن خواهر
صبر کن بابا ... پسره خجالت میکشه خو
توبرون گرا هستی شوهرت درون گرا
زیادی کمبود محبت داری فک کنم
تقریبا بیشتر آقایون همینن زیاد خودت رو زیاد درگیر نکن بیشتر اذیت میشی
خدایا من پشیمونم کاشکی حرف پدرمو گوش میکردم ای خداا
هرچی بیشتر گیر بدی بدتر میکنه
بعضیا چقدرراحت حرف ازجدایی و طلاق میزنن...برای زندگی خودتونم اینقدر راحت میگین بیخیال طرف مقابل....عجباااا
چه سرد
بعضي از مردها اهل اين چيزها نيستن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
6 ثانیه پیش
7 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
