ببین آدم باید ببینه چی میخواد و کجا جای پیشرفت داره
یکی با درس یکی با چیزای دیگه
ولی پشیمونی واقعی اینه که بدونی چی میخوای ولی بخاطر ترس اصن براش تلاش نکنی
همه میدونن شوهرم خیلی دهن لقه کتاب هم خریدم چن ماهه شروع کردم
حداقل لیسانست رو بگیر....قطعا هیچی برات نداشته باشه،موقعیت اجتماعی خیلی بهتری نسبت به دیپلم داره
من ۱۶ازدواج کردم امسال کنکوردادم ،یعنی دوسال زندگیمو مدرسه میرفتم خیلی سخت بود ولی ارزششو داشت ،کنکورمو خوب ندادم یعنی میشدبخونما افسرده بودم نشدبخونم ولی ب کسی نگفتم ک کنکوردادم ب همه گفتم اشتباه فهمیده بودم روزشو جامونده بودم ،ب شوهرمم گفتم نگه ولی اگ میدونی شوهرت میگ ب اونم بگو ندادی بعد ک موفق شدی انشالا بگو ترس واسترس داشتم نگفتم ،منم ازترس مسخره کردن برادرشوهرم اینطوری گفتم خیلی بی ادبه
هیچ وقت دیر نیست ، ما یه بار توی این دنیا زندگی میکنیم چرا اونجایی به که باید باشیم نرسیم؟
خیلی دوست داشتم برات مصاحبه خانمی که متولد ۷۰ رو میفرستادم که امسال پزشکی قبول شده
اره من تو این چار سال ک از درس بوطم خیلی افسرده شده بودم احساس بیخودی بردن میکردم و الان ک شروع کردم خوشحالم ولی کلی ترس هم جلومه ک میدونم باید بهشون توجه نکنم ولی خب واقعا سخته چن سال درس نخوندم والان هم باید نظام جدید بخونم
از درس خوندن پشیمونم
عزیزم، به خودت ایمان داشته باش. ترس برای چی؟ من الان ۳۳ سالمه، دانشجوی دکترام و اگر خدا بخواد دیگه چیزی به تموم شدنش نمونده، با ۱ دختر ۲ ساله و با شرایط کرونا که تمام مدت باید خودم دخترم رو نگه دارم، کارام به سختی پیش میره...بعد زایمان حتی به انصراف از دکترا فکر میکردم ولی الان خوشحالم که با تمام سختی پیش رفتم. شما هم قطعا میتونی، مطمئنم
