۳ساله ازدواج کردیم و ۲ساله زیر یه سقفیم، از اول عقدمون متوجه ضرر مالی همسرم شدم از پس انداز خودم ۱۰تومن بهش دادم، از پدرم کمک گرفتم، پول طلارو بهش دادم،عروسی ساده گرفتم ساده ساده،همش از نداری و بدبختی حرف بود، مامانم خیلی برای زندگی من غصه میخوره،هیچوقت ازش نپرسیدم تو چقدر درامد داری یا پولتو چیکارمیکنی،یه سال اول هیییییچ خرجی ازش نگرفتم(شاغلم)هنوزم ازش خرجی کمی میگیرم(درحد ۵۰ یا ۱۰۰تومن! اونم خودم بهش میگم بده)،هیچ وقت نشد خودش بگه مثلا بیا این ۵۰تومن کرایه تاکسی تو، امشب راجب یکی حرف میزدیم وسط حرفاش یهو گف اره زمین ارزش داره الان من چندماه پیش زمین خریدم فروختم سود کردم خیلی!! شوک شدم گفتم چرا بهم نگفتی حداقل دلم خوش باشه چرا هروقت بدبختی داری بهم میگی بحث کردیم، حس خیلی خیلی بدی دارم
اینکه از شوهرتون نمیپرسین درآمدش چقده و پولتو چکار میکنی هنرررررر نیست که با افتخار میگید معنیه زندگی مشترک و نمیدونید ؟؟؟ نتیجشم میشه این چیزا پس ناراحت نشو
همیشه اولین تجربه ها یا خیلی تلخ هستند یا خیلی شیرین بعد از آن اولین ها همه چیز به مرور عادی میشود شاید بزرگترین موهبتی که خداوند به انسان داشته همین قصه ی تلخ عادت است...💔