قصه پر غصه من.

خلاصه نفهمیدم کی باردار شدم. سرکار میرفتم هر حا میشد چننند ماه تو یه تولیدی با یه عالمه مرد تک و تنها تا شب کار میکردم. اما حقوقم کم بود..به سرم افتاد برم تو مترو دستفروشی کنم. با یه کم جنس کارم و شروع کردم و تمام مسولیت گردنم بود. نمیخاستم زندگی و خراب کنم فکر میکردم درست میشه اما نشد. کل خانوادم نیگفتن طلاق بگیر بیا پیش ما و حمایتم میکردن اما خیلی ساده و چشم و گوش بسته بودم

شوهرم به شدددت بد دل و بد دهن بود. فقط معتاد نبود. یه مدت بعد فهمیدم با یه زن شوهر دار رفیق شده و میارش خونه منکه تو مترو ام.

برادرم توی دانشگاه خیلی توپ براش کار درست کرد. یه دوسالی رفت و اینقدر گند بالا آورد که بیرونش کردن.. خلاصه خیلی کتک خوردم و گرسنگی و نداری کشیدم. خییییییلی. اما تونستم راصیش کنم جدابشیم

اون روز یادم نمیره بهش گفتم طلاقم میدی گفت آره از خدامه. با یه زن رفیق بود و پشتش به اون گرم بود. اومد امضای حق طلاق و داد و سریع همه چی انجام شد. اینم بگم اصلا نزاشتم تا اخرین روز خانوادش بفهمن

چون اونا خیلی خوب بودن خصوصا مادرش. منو خیلی دوست داشتن و میدونیتن عیب از پسرشونه

اگه میفهمیدن نمیزاشتن طلاق بگیریم

تموم که شد کل وسایلم و جمع کردم و از خونه رفتم و پسرم موند پیش پدرش. چون میدونستم بچه را خیلی دوست داره و معتادم و نبود خیالم بابت بچه راحت بود

گذشتتتتتت

من افسردگی گرفتم

یه روز تو مترو وقتی حالم بد شد راهبر قطاری که میخاستم از قطارش پیاده بشم اومد سمت من و حالم و پرسید و گفت اگه مشکل مالی داری من کمکت میکنم.

گفت من شما را چند ساله میبینم تو قطارا کار میکنی

و خلاصه من ردش کردم و گفتم کمک نمیخام

کپی کردم قبلا نوشتم. صبر کنید تند تند میزارم

چرا تایپ کردم دارم کپی میکنم میزارم

اون رفت و من از قطار پیاده شدم و دوباره تو مسبر برگشت دیدمش. اون تمام ایستگاها را میومده بیرون که منو پیدا کنه.. سوار قطارش شدم و تا ایستگاه شهرری که خونه من بود و مقصد نهایی قطارش با اون قطار رفتم و پیاده شدم. سریع اومد دنبالم و باهام حرف زد و شمارش و داد و چند روز بعد زنگ زدم و حمایت هاش شروع شد. بدن حتی سر سوزنی درخواست.......

گوشیم خراب بود برام خرید و گفت پولشو کم کم ازت میگیرم. میخاست غرورم و نشکنه. بالاترین گوشی روز و اون سال خرید. بهش عادت کردم. تازه فهمیدم مرد و حمایت و عشق و محبت چیه.

بهش وابسته شده بودم و براش میمردم

خداشاهد دستم بهم نمیزد. یه روز گفتم برو دنبال زندگیت خیلی وابسته هم شدیم و این نمیزاره جدا شیم. من بچه دارم تو مجردی. دیدم رفت تو خودش و حالش گرفته شد و گفت منم زن دارم اکا اخرای طلاقم و داریم جدا میشیم. زنش و خودش بچه اصفهان بودن. عقد بودن.

زنش اونجا بود و این اینجا تنها خونه گرفته بود بخاطر کارش

اما زنش بهش خیانت کرده بود و تو کار طلاق بودن. دوسالی میشد دادگاهشون طول کشیده بود اما ماه های اخر جداییشون ما باهم اشنا شده بودیم