من همیشع ی صندلی واسم کم بود ،کتم واسم تنگ بود ، کفشام برام کوچیک بود،ساعتم خواب میموند و من ازش جلوتر حرکت میکردم .دنیا برا من جای کوچیکیع ،احساس میکنم همع جا بستس و نمیتونم نفس بکشم، انگار همع این لحظع هارو قبلا دیدم، درختا، صدای ابشار،قورباغه ها، اونارو زمانی میبینم ک در حال مردنم/
گریه واسه امام حسین واسه من فقط وفقط برکت داره.اصلا محرم که میشه انگار رو ابرام.شب که از هیات برمیگردیم حال روحیم خییلی خوبه. نمیدونم چرا یه عده میگن گریه واسه امام حسین باعث افسردگی میشه.هرچی تو زندگیم دارم از برکت اربابه.من مدیونم به کرمت ارباب....