از دوره ی دبستان فهمیدیم. معلم هاش میگفتن اصلا سرکلاس اروم و قرار نداره حتی نمیتونه یک ربع رو بدون وول خوردن یا صحبت کردن با بقیه بگذرونه
خیلی شیطونی میکرد علاوه بر اون استرس داشت و ناخن هاش هم میجوید خیلی تند و سریع حرف میزد جوریکه تا چندسال اصلا نمیتونستی بفهمی چی میگه.
سر کلاس اصلا دقت نداشت و خیلی چیزا رو با هم قاطی میکرد یا وقتی یاد میگرفت سریع از یادش میرفت.
زود هم عصبی میشد.
اما خب با اینکه تشخیص داده شد ما تا نوجوانی اقدامی برای درمان نکردیم چون خیلی ها میگفتن بیخودی به بچه دارو ندین ولی الان که فکرشو میکنم بنظرم باید از همون موقع درمان رو شروع میکردیم چون خیلی تحصیلی و احساسات بچه رو تحت تاثیر قرار میده.