بچه دارااا مامان مامانای عزیز بیاییییین

۳۰ سالگی نی نی دار شدم بچه اولمه الان ۱۴ ماهشه پدرمو در اورده وقت نمیکنم یه غذا بزارم میچسبه به پام گریه میکنه مامان مامان میکنه که کارامو ول کنم

27 سالگی

۲۳ سالگی اولی

۲۷ سالگی دومی

فعلا که نتونستم سرکار برم،دانشگاه هم که قبلش رفته بودم

ولی الان سالهاست نقاشی کار میکنم

ولی همیشه میگم،کاش موقعی که بچه دار میشدم عاقلتر و پخته تر بودم

اگه آمادگیشو داری،قبلش تحقیق کن،کتاب بخون

۲۴ سالگی بچه اولم دنیا اومد وقتی تو شیش ماه بود دوباره فعالیتهای بیرون از خونه رو که قبل بارداری انجام میدادم از سر گرفتم و خداروشکر تقریبا به همه اون خواسته هام رسیدم و هر جا میخواستم با بچم میرفتم تا اینکه  کرونا اومد و مجبور شدم خونه نشین بشم 

الانم در انتظار دومین بچمم

اولو آخر که باید مامان بشی ولی بنظر من بزار واسه بعد کرونا تو کرونا سخته دخترم 9 ماهست هیج جا نمیتونم برم پیش کسی ام نمی مونه اونم که نمیتونه ماسک بزنه 

22 سالگی اومدم خونه ی خودم

نه شیرخشکیه

خیلی وابستمه از اولم اینجور بود با اینکه دورش خیلی شلوغه ولی وابسته منه فقط،به نظرم ۲۳ سالگی خیلی زوده بچه داری خیلی سخته و ادم از همه چیش میمونه،حالا حالاها جا داری تا میتونی از زوج بودنتون لذت ببره ما الان حسرت یه مسافرت داریم یه بیرون رفته درست و حسابی یه رستوران رفتن اخه دخترم خیلی شیطونه نمیشه باهاش جایی رفت

ببین تا حد زیادش به خودت بستگی داره که برای زندگیت اولویت بندی کنی و براساس اون برنامه بریزی و مدیریت کنی

فک کن من یه روزایی مجبور میشدم زوتر از خواب بیدار شم تا خونه رو مرتب کنم و شام رو اماده کنم و بعدش بزنم بیرون برم دنبال کارم چون میدونستم تا بیام خونه ساعتی میشد که همسرمم با من یا چند دیقه بعد من میرسه و وقتی همسرم میاد خونه باید غذاش حاضر باشه به خاطر همین زوتر حاضر میکردم

اولویت من تو زندگیم غذای همسرم 

شما هم اولویتت رو بشناس و درست مدیریت کن تا نه زندگیت نه بچت نه هدفت اسیب نبینن

تازه من اون مدت که بیرون از خونه بودم تو روند رشد بچم تاثیر خیلی مثبتی داشت این رو همه اطرافیانم متوجه شده بودن