ما حدودا ۱۰ سال زندگی سختی داشتیم...من در تمام سختی ها سعی کردم کنار همسرم باشم و همیشه پیش خانواده ام پشتیبانش بودم اما روزهایی هم بودن که سر وضع سخت و بد زندگیمون با شوهرم دعواهای شدید کردم..و اون خیلی تحقیر می شد..حالا اوضاع یه مقدار بهتر شده و من دارم از عذاب وجدان میمیرم..به محض اینکه بهم محبت میکنه یا چیزی میخره فقط گریه میکنم..الان چند وقته هیچی نمیخرم چون خیلی حالم بد میشه و هر وقت که پولی میده همه رو برای خودش خرج میکنم...باردارم..چاق و شلخته شدم..سلیقه امم افتضاحه واقعا فکر میکنم لایق این زندگی نیستم و هر خانم دیگه ای جای من باشه خیلی بیشتر شوهرمو خوشبخت میکنه..نه شور و شوق دارم نه خوش تیپم نه سلیقه دارم..یه زشته شلخته بی حوصله که همش داره گریه میکنه با کلی خاطره بد از دعواهام...میخوام ول کنم و برم تا شوهر بیچاره ام با یه نفر دیگه خوشبخت شه نه همدم خوبی برای روزای سختش بودم نه الان میتونم شریک موفقیتش باشم..خیلی سعی کردم خودمو جمع و جور کنم اما درست نمیشم...چیکار کنم
چرا شورو اشتیاق روبرای خودت نمیاری اصلا برای شوهرت لازم نیست سعی کنی تو اول باید خودت رو دوست داشته باشه به خودت عشق بورزی اونوقت میتوتی زن خوبی برای شوهرت باشی
بهتره قبل از هر تصمیمی با یک مشاور خوب صحبت کنی
بعدش هم سلیقه هیچکس بد نیست هرجور دوست داری بپوش و نظر هیچکس برات مهم نباشه البته بارداری اینطور حسی سراغ ادم میاد اما تو نباید خودتو ببازی عزیزم
خب سعی کن برای خودت مفید بشی عزیزم. مثلا تو چجوری باشی احساس مفید بودن میکنی؟؟ از همین فردا صبح که بیدار شدی ی دوش بگیر و با تمام افکار بد خدافظی کن اگر هم از چاقیت خسته شدی بگو تا وقتی بچم تو شکممه اشکالی نداره بعد اون خودمو لاغر میکنم اون جوری میشم که دوست دارم. لباسای مهنترو بریز دور و لباس نوتو بپوش اصلا هم. نگو حیفه ارایش اگه حوصلت نمیکشه رژ رو حتما هر روز بزن معجزه میکنه. بشین انرژی مثبت یکم از نت در بیار بخون یکم با خدا حرف بزن و تشکر کن از هرچیزی که تو رو لایق دونسته بهت داده و معذرت بخوا ازش واسه اینکه خودت رو لایق نمیدونی. تو لایق بهتر از این هم هستی صد در صد تو داری مادر میشی پس باید بجوگی با هرچی احساسه بده. اول خودت خودت خودت بعد همسر و بچه
همه بهم میگن که چقدر سلیقه ام بده...تمام اطرافیانم به شوخی بهم میگن تو دیگه هیچی بزامون نخر..به خدا شده توی یه مغازه نیم ساعت فکر کنم که چی بخرم که خوب باشه آخرشم جنسی رو برمیدارم که بدترینه...دیگه اونقدر مطمئن شدم سلیقه ام بده که حتی لباس های شخصیمم میگم همسرم از اینترنت سفارش بده..چون هرچی میخرم هم خودم میبینم زشته هم همسرم میگه ولی وقتی مامانم اینها یا شوهرم انتخاب میکنن میبیننم چقدر قشنگن..حتی توی چیدن کشو و خونه هم دیگه نظر نمیدم..چند وقت پیش اسباب کشی داشتیم همه رو سپردم به شوهرم چون واقعا اصلا نمیتونم درست تصمیم بگیرم..خیلی بده😥
برای دیگران لباس نخر چه کاریه عزیزم وقتی اینطور چیزی بهت میگت ببین از من به تو نصیحت اول از هرچیزی باید حرف دیوران رو بزاری زیر پات خوب هم که باشی میخوان حالتو بد کنن بد باشی بدتر میکنن. ببین چی دوست داری بدون قضاوت و فکر دیگران انجام بده. من تا وقتی نگران حرف این و اون بودم اعتماد بنفسم بشدت پایین اومده بود و از نظر خودم پیش همه ی دهاتی بودم که هیچی بلد نیستم. از وقتی خسته شدم و گفتم دیگه برام مهم نیست باید خودم از نظر خودم اوکی باشم الان همه تا چیزی میخرن اگه بگم قشنگه میگن حتی فلانی هم تایید کرد دیگه سلیقم براشون خوب شده هر چند خودم لباس برای هیچکس نمیخرم ساید سلیقشون با من یکی نباشه دلیل به بد سلیقه بودن من نیست
خیلی مممونم از راهنماییتون باورتون میشه با خوندن صحبتهاتون فقط اشک از چشم جاری میشه...یعنی هنوز امیدی بهم هست؟حتی عرضه ندارم خونه امو تمیز نگه دارم...شوهرم قبلا دو ماه بیکار بود و خرج خونه رو به من سپردع بود تا اوضاع درست شه اونقدر کار نکردم که برای اجاره خونه حلقه هامونو فروختیم حالا که کارمو از دست دادم و اون داره خرج خونه رو میده از خودم متنفر شدم..مجرد که بودم فوق لیسانس گرفتم و با شهریه دانشگاه آزاد کلی خرج رو دست خانواده ام گذاشتم اما دریغ از یک ساعت کار مرتبط..هیچ وفت نتونستم شاغل بشم و الان همکلاسیهام همه شغل های عالی دارن..کلا حس میکنم برای همه پر از زحمت بودم چه برای خاحواده ام چه شوهرم...طفلک بچه ام با این مامان بی عرضه اش😭
عزیزم تو هیچ وظیفه ای نداری در این رابطه اصلا تباید خودت رو موظف بدونی الان هم که بار داریو بعدش باید مادری کنی هر وقت بچت یکم بزرگ شد خودت رو جمو جور کردی دیدی میتونی شاغل بشی اون هم اگر دلت خووااااست برو دنبال کار اگرم دلت نمیخواد مجبور نیستی
چقدر جالب دقیفا شرایط منو داشتین..اما اونقدر از اول زندگیم به فکر دیگرات بودم الان که میرم مغازه و با خودم میگم ببین کدومو واقعا دوست داری باورتون میشه لصلا نمیدونم کدومو دوست دارم..اونقدر فکر میکنم که آخرم کلافه میشم..الان دو ماهه یه روبالشی نتونستم بخرم اونقدر موقع خرید ذهنم داغون میشه....دو ماه گشتم یه کیف پول بخرم آخرم یه جنس خیلی بد خریدم و پاره شد...اونقدر توی این ده سال سعی کردم چیزهای ارزون بخرم دیگه اصلا نمدونم چی دوست دارم فقط قیمت رو میبینم
من از وقتی شروع کردم نظر دیگران برام مهم نباشه اوایلش ازم که ایراد میگرفتن میگفتم چه جالب ولی من خیلی دوستشدارم و یا میگفتم من عااااشق اینجور مدل لباسم خوب شد پیداش کردم اونقدر واسه چیزی که میخریدم ذوق نشون میدادم که همون واسه بقیه جذاب میشد و دلشون میخو است داشته باشن
شاید چون از اول وضع مالیمون خیلی بد بوده و من قسط ها رو میدادم الان اینجوری شدم..همش از شوهرم میپرسم واقعا برای چی دیگه داری با من زندگی میکنی من چه نفعی برات دارم..تو که الان وضعت خوبه این همه دختر شاد و امروزی و خوشگل هستن چرا با من موندی..من که همیشه تحقیرت کردم شریک خوبی بزات نبودم برو زندگیتو از اول و قشنگ تر بساز منم میرم دنبال زندگیم..
