جوانی نکردم همش میگفتم مردم چی میگن پشتم ، فلان رشته برم نگن خنگه،فلان جور بپوشم نگن خرابه ،بلند نخندم و نگاه نکنم به فلانی نگن جلفه وهمینجوری ریدم به بهترین سالایی که میتونستم هر کاری میخوام کنم و فهمیدم مدال نمیدن به کسی که اینکارا رو نکرده بگن چقدر محجوب و ساده است دیگه دوره این چیزا تموم شده...
یادگرفتم روی پای خودم وایسم چون موقع سختیا دیگه کسی دورم نیست