این که هیچ کی دوسم نداره
دوم این که هیچ مرد قابل اعتمادی وجود نداره
سوم هم این هر کدوم از ما گر چه تو جمعیم تنهاییم
این دنیا دار مکافاته
نمیتونم بگم. امشب برای بار چندمه دارم جلو خودمو میگیرم نگم.
هیچکی دوسم نداره من تنهام و من از این خانواده و جمعمون دیگه لذتی نمیبرم چون تازه دارم میشناسمشون
برا اینکه بتونی یکی رو جذبش کنی اول باید خودتو دوس داشته باشی...
هیچوقت یکی رو مطمئن نکنی از دوس داشتنت
لطف مکرر میشه وظیفه مقرر
دیدم و سرم اومده که میگم
خانواده شوهر فامیل حساب نمیشن هیچی ادمم نمیشن
مثلا این باورت ک هیشکی دوستت نداره و هیچ مرد قابل اعتمادی وجود نداره غلطه
اگر الان تو این شرایط هستی دلیل نمیشه همیشه ی خدام توش باشی پس باوراتو اصلاح کن
همه ما تو این دنیا بهم وصلیم...مثل دومینو
دوم...هر چی بگم ب خودم برمیگرده مثل انعکاس صدا...اگ بدی واس کسی بخوام عین همون بدی ب خودم میرسه اگ خوبی بخوام خوبی میرسه
تو این دنیا از هیچکس انتظار نداشت باش
خودت با خدای خودت برای رسیدن به هر چی توانایی
خدا هر ارزوییو تو دل هرکس انداخته توان رسیدن به اون ارزو رو بهش داده
دومی را قبول دارم.
خودم هم به این باور رسیدم تو زندگیم که رو هیچ کس جز خودم حساب نکنم تو زندگی چون همه یه روز پشت آدم رو خالی میکنند.
و اینکه هیچ کاری از هیچ کس بعید نیست
قیمت اجناس طوری شده که بری بازار تنها چیزی که میتونی بگیری کروناست
میگی نه برو ببین
هر جور با خودت رفتار کنی بقیه و به طور کل دنیا باهات همونطور رفتار میکنه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
