تنبیه بدنی کودکان...

زانا وه ختی لیم دووری شیوه ی خه مینم چ ناشیرینه🙂 بچه که بودم توت فرنگی رو خیلی دوست داشتم واسه همین یه شب توت فرنگیامو با خودم بردم تو تخت که پیش خودم بخوابن ولی صبح بیدار شدم و دیدم توت فرنگی هام له شدن.اون موقع بود که فهمیدم اونی که دوسش دارم رو نباید ببرم تو تختم چون خراب میشه....یه آبرنگ خوشگل خریده بودم یه روز بردمش مدرسه که به دوستام نشونش بدم ولی وقتی برگشتم خونه دیدم آبرنگم تو کیفم نیست و هیچ وقت نفهمیدم کی برش داشته.اون موقع بود که فهمیدم اونی که دوسش دارم رو نباید به کسی نشونش بدم چون ممکنه ازم بدزدنش بدون اینکه بفهمم کی این کارو کرده...یه کاسه خوشگل داشتم اونم افتاد شکست.چند روز پیش یه کاسه پر توت فرنگی بهم دادن که روش رنگ های آبرنگ بچگیم بود اما نگرفتنش!نخواستم مال من شه که نگران از دست دادنش شم.من انصراف دادم همیشه از دوست داشتن چون هیچ وقت نفهمیدم اونی که دوسش دارم رو چجوری باید نگه دارم🙂🙃

.🦋به نام خدایی که تنهاست🦋 شب سردی است و من افسرده.راه دوری است و پایی خسته.تیرگی هست و چراغی مرده .میکنم تنها از جاده عبور .دور ماندند ز من آدم ها.سایه ای از سر دیوار گذشت.غمی افزدوه مرا بر غم ها.فکر تاریکی و این ویرانی.بی خبر آمد تا با دل من .قصه ها ساز کند پنهانی.نیست رنگی که بگویدبامن.اندکی صبر سحر نزدیک است .هر دم این بانگ برآرم از دل.وای این شب چقدر تاریک است؟خنده ایی کو که به دل انگیزم؟قطره ای کو که به دریا ریزم؟صخره ای کو که بدان آویزم.مثل این است که شب نمناک است .دیگران را هم غم هست به دل .غم من لیک غمی غمناک است .