داستان زندگی من😔😔😔😔💔

 من خیلی خیلی دانش اموز زرنگی بودم همیشه تو المپیادها تو مسابقات رتبه میاوردم کلی جایزه داشتم تو یکی از مدرسه های ویژه قبول شده بودم بخدا همش مشغول درس ومدرسم بودم نمیدونم چی شد نمیدونم دلیلش چی بود شاید سختگیری های بابام شاید بی عقلی خودم شاید شرایط سنیم .باعث شد تو سن ۱۴ سالگیم ک اوج نو جوونیم بودعاشق ی پسر شدم ک از خودم ۱۳ سال بزرگتر بود روزی ک برااولین بار دیدمش داشت میلنگید و چقد اونروز ازش بدم اومد

ولی چه میدونستم که سرنوشتم چیه .کلا اونقد تو درس ومدرسم غرق بودم ک کسی فکرشم نمیکرد من عاشق بشم هرروز تقدیر نامه هرروز بهتر از دیروز پیشرفت میکردم تو مدرسه همه دوسم داشتن دلشون میخواست باهام درارتباط باشن بخاطز شاگرد نمونه بودنم معلما عاشقم بودن ولی حیف.قدم بلند بود ولاغر چشم عسلی ابروهای پر ظاهرمو دوس داشتم قدمو دوس داشتم اون روز ک دیدمش افتاد دنبالم وخونمونو پیدا کرد عروسی دخترعمع ام بود فرداش .رسیدیم خونه تلفن زنگ خورد مادرم ک گوشی رو برداشت گف فلانی ام مادرم گف بجا نیاوردم اونم گف من توبازار دخترتو دیدم بقران نیتم خیره اسمم علی ! مستعار .ولی مادرم گف دختر من بچه هس الکی قد بلند کرده اما اون دست بردار نبود دقیقا امتحانای ترم دوم بود منم کلا مشغول درسم بودم ک ی بار ک خونه تنها بودم تلفن زنگ خورد اینم بگم

من چن تا خواستگار از فامیل داشتم ولی رسمی نبود مثلاحرفش بود ک اونم مادرم بمن نمیگف وخودش رد میکرد من گوشی رو برداشتم دیدم همون پسره هس خواستم قطع کنم قسمم داد گف توروقران قطعم نکن ی لحظه حرفامو گوش بده اولین بار بود ی پسر اینقد التماسم میکرد گف دوسم داره گف حاضره بخاطرم جونشو بده گف اگه بگم اره مادرشو میفرسته ولی من ی کلمه بهش گفتم بابام بفهمه زنگ زدی منو میکشه ولی اون دست بردار نبود هرروز زنگ میزد منم بهش عادت کرده بودم اکثرا متدرم گوشی رو برمیداشت ولی چن بارم با خودم حرف زد باورم نمیشد اونقد عاشقش شده بودم ک حد نداشت برام از اینده میگفت از روزای خوبی ک اگه منو کنارش داشته باشه برام میسازه

چقد اونروزا خوشحال بودم هیچکس از دلم خبر نداشت حتی خودش نمیدونس چقد عاشقش شدم تااینکه یروزازم پرسید منم بهش گفتم .گفتم ک دلمو بهش باختم چقد پشت تلفن خوشحال شد  بهم گف میخام برات خواستگار بفرستم ولی میدونم پدرت تورو بمن نمیده من تک دختر بودم اونموقع .بهم گف قول بده اگه بابات مخالفت کرد پشتم بمونی .بهش قول دادم اونقد دوستش داشتم ک نمیفهمیدم دارم چیکار میکنم ۲۷ خرداد اخرین امتحانمو دادم قرار بود بیان واومدن پدرم تااونموقع خواستگاری راه نداده بود وهمه رو تلفنی رد کرده بود اما اینا اومدن اونقد پشت گوشی التماس مادرمو کرده بود ک مادرم راضی شده بود زنگ درو زدن پدرم نمیدونس ووقتی اومدن بالا فهمید دوتا خواهراش ومادرش و خودش .من رو راه پله بودم دیدم اومدن تو .دیرم چقد سر ووضعشون با متفاوته اما دلم براش پر میکشید ک برم بغلش کنم پدرم حرف زد مادرش حرف زد گفتن اجازه بدین دختر خانومو ببینیم منو دیدن خواهرش میگف ماشااللله ماشالله معلوم بود خوششون اومده بعد رفتنشون بابام گف پسره میلنگید فک کردن دخترم به همچین ادمایی بله میده .ولی بابام نمیدونس ک من حاضرم همه چیمو براش بدم

کسی نیس دارم براخودم مبگم

چن روز بعد زنگ زدن برا جواب بابام همون روز گفته بود نه وتمام .منم نمیتونستم بگم دوسش دارم .مادرم گف تشریف نیارین حوابمون منفیه عصرش زنگ زد پشت تلفن گریه میکرد منم گریه میکردم میگف بدون تو میمیرم اما من کاری از دستم برنمیومد .زنگ زده بود خونه عموهام بلکع بابامو راضی کنه خونه پدربزرگم هراشنایی ک مارو میدید پدرمو میگف بابا این پسره مجنون دخترت شده گناه داره .شبا میومد ساعت دو نصف شب وایمیستاد جلو پنجره مون تا بلکه منو ببینه اونم از روستا.میگف اگه دوسم داری ب پدرت باید بگی ولی من میترسیدم تااینکه یروز

از مغازه بقالی اسممونو پرسیده بود بعد شملره خونه رو از۱۱۸ گرفته بود

تو ی اداره ای کارمیکرد بهتره نگم تا شناخته نشه