بچه هاسلام
زندگی قشنگی ندارم ....همه ی ارزوهامو ب گور میبرم از چیزایی ک ،برای همه، رسیدن بهش اب خوردنه تا چیزایه سخت...
هیچیو یاد نمیگیرم مثلا رانندگی .از خودم‌متنفرم
دانشگاه میرفتم‌وبخاطر عشقم ک خدا تقاص دلمو ازش بگیره... انصراف دادم
یه تصمیمی گرفتم ..اینکه باید بلند شم ،...بشینم دوباره بعد از۶ سال بخونم و پیرا پزشکی قبول بشم..
اما ده روزی شروع کردم ..عجیب کندخونم،خیلی عجیب...
دوستام یک ساعت حداقل ده صفحه رو میخونن من ۱تا۱/۵ ص ،حدود ۵۰ تا تست میزنن..اما من نهایت ۴_۵تا تست سختو با جواب حل میکنم....
انگار کشش ندارم،یه هفتس ک کلی کتاب خریدم..نخونم خانوادم سکته میکنن
نمیدونم چ مرگمه ک درسو خیلی دیر میفهمم ،از بچگی همینجور بودم ،یک امتحان داشتم ۲۱ساعت فقط ۴۰صفحه مبخونم..موقع خرداد روانی میشدم همش گریه ،بی قراری ...اخرش ولی ۲۰میشدم...
بچه ها بنظرتون‌چ مرگمه خیلی ناامیدم ،ازدرس خوندن بدم میاد ،میترسم برم سمتش...با این وضع نباید چنین تصمیمی میگرفتم؟؟؟
تا حالا کسیو مثل خودم ندیدم..تو رو خدا کمکم کنین
