از چی؟از آهش؟
هرکس نظری داره.نظر من اینه که هرکسی مسئول سرنوشت خودشه.اگر نتونی راه درستو انتخاب کنی و بخاطر احساسات دیگران از ساختن آینده ت صرف نظر کنی اونوقت به خودت خیانت کردی و مدیون خودت میشی.
منم یه روز جات بودم.مجبور شدم بین احساساتمون و عقل یکی رو انتخاب کنم و به فکر آینده باشم و عاقلانه تصمیم بگیرم.الان ۳۰ سالمه و از تصمیمی که گرفتم پشیمون نیستم.اون تکیه گاه خوبی برای من نبود.
حالا من نمیدونم طرف شما چه جوریه.میشه روش حساب کرد یانه.فردا بعداز گذشت سالها که شرایط ازدواج پیدا کرد رو حرفش میمونه یا نه.تازه داری میگی سطح خانواده ها یکسان نیست.