تازگی ها ؛
هرگاه از دیگران می رنجم ،
یا حتی نگرانم که چه قضاوت هایی پشتِ پرده ی تظاهرشان ، برایم می کنند ؛
چشمانم را می بندم ، و این قسمت از جمله ی معروف " دیل کارنگی " را در ذهنم مرور می کنم ؛
" دیگران به اندازه ی سردردشان حتی ؛
به مردنِ من و تو اهمیت نمی دهند . "
و همین برایِ بیخیال شدنم کافیست !
و من نگرانِ قضاوتِ مردمی
که به اندازه ی سردردشان هم برایشان مهم نیستم ،
نخواهم بود .
رازِ آرامش همین است !
