آیا تقصیر من بوده!؟

منو یه دختری تو نی نی سایت دوست شدیم البته من تو تاپیکش یه حرفایی زدم و اون تقاضا داد و تو تاپیک خواست قبول کنم منم قبول کردم من زندگی خیلی سختی خودم دارم ولی با تمام این سختی ها بالاخره دارم زندگی میکنم و خوشحال هم هستم مع الوصف نمیزارم شرایط خیلی روم تاثیر بزاره بدترین کارا سرم بیاد بازم خودمو میزنم به بی خیالی. اون درگیر یه رابطه یه طرفس من براش کلی کتاب و جزوه روانشناسی درمیاوردم نت برداری میکردم با ویس براش میخوندم اونم خیلی خوشحال بود و مدام تشکر میکرد تا اینکه یه جاهایی  فهمیدم این پسره را حتی منم نمیتونستم تحمل کنم از دوست صمیم که روانشناسه هم پرسیدم اون گفت پسره مشکوک به سادیسمه چون نه میزاشت اون بره و حرفای قشنگ میزد و نگهش میداشت هم وقتی دلگرم میشد محل نمیزاشت جواب تلفن سه خط به میون میداد پیامک میزد اون میگفت خوابم میا و ازینها دوستم گفت بهش بگو حتما پسره را  باید دکتر ببینه ولی بهتره این اصلا بتونه اونو بلاک کنه و خطشو عوض کنه من بهش گفتم . دو سه ماهی بود حرف میزدیم من باهاش صمیمی بودم هیچ فک نمیکردم ناراحت بشه من نگرانش بودم و اون خودش مدام میگفت چکار کنم .و داشت افسردگی میگرفت به مردن و خود کشی فکر میکرد. ولی اون به من گفت با هم قطع رابطه کنیم‌منم شمارشو  پاک کردم و تلگرام و پیام و اینهاشم پاک کردم لغو دوستی هم زدم. دوستای زیادی دارم هیچکدوم اینجوری نیستن بخاطر یه حرف از دلسوزی بگن قطع رابطه کنیم.ولی هنوز بهش فکر میکنم از تو پیامهای نی نی سایت دوباره پیداش کردم اون همچنان ناراحت و شاکیه و پسره داره اذیتش میکنه من بهش تو تاپیکش پیام دادم ولی جوابمو اصلا نداد . به نظر شما تقصیر من بود؟ نمیدونم نباید بهش میگفتم جدا شو ؟ من نمیخوام خودکشی کنه نمیدونم اگر باهاش میموندم و این حرفو نمیزدم میتونستم اروم اروم منصرفش کنم ...