خواهـددیـدکـه نقـش ایـن نیـم،حسـاس ترین، ظریف تریـن، ماندگارتریـن و مؤثرتریـن نقش هـا درحرکـت تاریـخ انسـان و در سـیر
بشـریت به سـوی کمال اسـت. خدا زن را اینگونه آفریده. اگر بنای آفرینش انسـان کارهـای مسـتحکم و ریـزه کاری و بخـشِ وجهـان را بـه دو بخـشِ بگذاریـم،بخـش اول کـه ظریف کاری هـا و ریزه کاری ها و رشـته رشـته پروردن احساسـات و عواطف بشـر اسـت، در اختیار زن اسـت.
یک شغل، شغل تربیت اولاد است؛ که مع الأسف در آن حکومت طاغوتی ایـن شـغل را می خواسـتنداز ایـن مادرهـابگیرنـد. تبلیـغ کردنـدبـه اینکـه زن چرا بچه داری بکنــد ... ایــن شــغل شــریف را منحطــش کردنــد در نظــر مادرهــا؛بــرای اینکــه
میخواســتند کــه مادرهــا از بچه هــا جــدا بشــوند،بچه هــا را ببرنــد در پرورشــگاه هابـزرگ کننـد؛ مادرهـا هـم علـی حـده برونـدیـک کارهایی کـه آنها دلشـان میخواهد
بکننـد و بچـه در پرورشـگاه وقتـی کـه بـزرگ بشـود،یـک بچـه ای کـه در دامـن مـادر بـزرگ میشود نیست.
زنانـی کـه بـه خاطـر فعّالیتهـای خـارج از خانـواده،از آوردن فرزنـد اسـتنکاف میکننـد ،برخـلاف طبیعـت بشـری و زنانـه ی خـود اقـدام میکننـد. خداونـد بـه ایـن راضـی نیسـت. بهتریـن روش
تربیـت فرزنـد انسـان،ایـن اسـت کـه در آغوش مادر و بااسـتفاده از مهـر و محبّت او پـرورش پیـدا کنـد. زنانـی کـه فرزنـدخـود را ازچنیـن موهبـت الهـی محـروم میکننـد،
اشـتباه میکننـد؛ هـم بـه ضـرر فرزندشـان، هـم بـه ضـرر خودشـان و هـم بـه ضـرر جامعه اقدام کرده اند
یکی از وظایف مهم زن، عبارت از ایــن اســت کــه فرزنــد را بــا عواطــف،بــا تربیــت صحیــح،بــا دل دادن و رعایــت و
دقّـت،آنچنـان بـار بیـاورد کـه ایـن موجود انسـانی - چه دختر وچه پسـر - وقتیکه
بـزرگ شـد،از لحـاظ روحـی،یـک انسـان سـالم،بـدون عقـده،بـدون گرفتـاری،بدون احسـاس ذلّت و بدون بدبختی ها و فلاکت ها و بلایایی که امروز نسـل های جوان و
نوجـوان غربـی در اروپـا و امریـکا بـه آن گرفتارنـد،بـار آمده باشـد.