من 4ساله ازدواج کردم بینمون دعوا شده بحث شده من همیشه کوتاه امدم نمیدونمم چرا.اما قهر نکردم برم بیشترم بخاطر بچم
والا من در بدترین شرایط هم نرفتم موندم ، حتی شوهرم بهم گفته برو من گفتم من نمی‌رم خونم اینجاست اگه میخوای تو برو ، نمی‌ذارم خونواده م بفهمم دعوا کردیم اما اصلا حرفاش و توهیناش یادم نمیره
من چون اولا اینکه خانوادم یه شهر دورن و طبیعتا نمیتونستم برم😁 ولی خداییش اگه میتونستمم نمیرفتم. چون اولا اینکه خیلی کار لوس و خنکیه. دوم اینکه کلا منو شوهرم هر جور که دعوا کنیم تا همونجا حل و فصلش نکنیم بی خیال نمیشیم. حتی اگه به زد و خورد بکشه😀. یعنی ترجیح میدیم همو بزنیم وسایل و بشکنیم و بعد حرف بزنیم و آشتی کنیم تا اینکه با فاصله گرفتن از همدیگه بخوایم چیزی رو حل کنیم. یعنی اصولا قهر نمیکنیم.
صددرصد..و دیدشون نسبت به دامادشون عوض میشه
من حتی مشکلات کوچیک رو هم تعریف نمیکنم.هرچند اختلاف جدی و بزرگی هم نداشتیم تا حالا.. ولی همسرم متنفره که زندگیمون توی دهنا بیوفته حتی خانواده خودش.هیچی بهشون نمیگه حتی اگه قصد انجام کار مهمی رو داشته بشبم و از منم همین انتظار رو داره
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
27 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
