خانوما ،خانواده همسرم تو سه ماه اول بارداری یه کاسه سوپ برام نیاوردن با اینکه میدونستن نمیتونم غذای خودمو بخورم و ویارم تقریبا شدید بودخونشونم دوکوچه بیشتر باما فاصله نداره.خونه ی مامانم هم میرفتم دوسه شب میموندم که جون بگیرم مدام اعتراض میکردن چرا اونور میرین چرا اینجا نمیاین!منم به شوهرم میگفتم که راحت نیستم پیش برادرشوهرم با این حال نزارم کجا پاشم بیام وقتی همش درازکشم.هرازگاهی فتیر میاوردن برام که بوی روغن زردش حالمو بهم میزد ،کل لطفی بع من کردن این بود.
حالا الان خیلی حالم بهتره اصلا دوس ندارم ببینمشون حتی نمیخام یه تخم مرغ بذارم جلوشون کلا از چشمم افتادن .هرشب استرس دارم کع زنگ نزنن بگن ما داریم میایم خونتون و...
یه قضایای قبل بارداریم هم پیش اومد که اونم یادم میاد میخام برم بکشمشون
