حسودیم به دخترای فامیل؛ ک نه درس خوندن نه سرکار. فقط تفریح و خوشی و شوهرداری؛ باعث بی انگیزگیم شدن😔
من دامپزشکی خوندم ۷ سال؛ الان ۲۸ سالمه.
دو سال هم هست دارم صبح تا شب میخونم برای کنکور که پزشکی قبول بشم. چون رشته امو دوس ندارم و به دلایل و شرایطی اشتباه کردم همونموقع انصراف ندادم همونموقع
یعنی از بچگی همش در حال درس خوندنم. و تازه هنوز هم اول راهمه. اگه پزشکی قبول بشم ۷ سال که تازه عمومی هست؛ بعدشم تخصص و یعنی دیگه تا آخر عمرم درگیر درسم....
کاش باز انگیزه بگیرم که دووم بیارم😭😭 خیلی علاقه دارم و درسخون هم هستم.
ولی برعکس دخترای فامیلمون همه تو همون دوران مدرسه یا بعد دیپلم شوهر کردن و تو عمرشون رنگ دانشگاه و کتاب و درسای دانشگاهم ندیدن.
از اینکه بیکارن و هیچ استرس و دغدغه ی درسی و امتحان و کنکور و .... ندارن و راحت سرشونو میذارن رو بالشت و یک هزارم منم استرس و دردسر و دغدغه نکشیدن غبطه میخورم و همین باعث بی انگیزگیم شده....
سرکار هم نمیرن و صبح تا شب بیکار و همش مهمونی و تفریح و مسافرت و .....😪😪اینا رو که میبینم سست و بی انگیزه میشم برای ادامه دادن و تحمل کردن😔😔
