سلام ...در آشنایی با یه اقا به مشکل خوردم😔😔😔😔

بابا من كه نوشتم ان بالا اين ترس براي همه هست 

وسواس گون بشه عادي نيست بعد هم گفتي عاطفه لازمه و نباشه رابطه معني نداره گفتم بله لازمه و تصميم تو در مورد اينكه مشكلت ترس عموميه يا صرفا عدم حس به اين فرد راه حلس متفاوته اگر فقط اين فرد بود ميگفتم تمام كن هر چند يك ماه زمان كميه اما وقتي خودت ميگي تو هر اشنايي تا رابطه جدي ميشه بهم ميزني مساله ترسه كه راه حلش مدارا و حل ريشه است

پيشنهاد ميكنم پستهام از اول بخوني منظورم متوجه نشدي فكر كنم

من فکر نمیکنم اینکه تو ۲۲ سالگی عاشق نشدی خیلی چیز عجیبی باشه..بلکه خیلی عادیه

مگه قراره همه تو نوجونی جوگیر و عاشق بشن.اگه بشه اسمشو عاشق گزاشت

چرا دوس داری توی همچین سنی حتمن یکی کنارت باشه..الان تو سن شادی و عشق مجردی هستی

حتی رابطه دوستی هم تا حدودی محدودت میکنه

زندگیتو بکن ..کار و درس و پیشرفت و عشق و حال...

هم برای رابطه عاشقانه وقت داری هم برای ازمون و خطا...

بزار عشق توی موقعیت برات پیش بیاد

بزار با ادم متفاوت خاص خودت اشنا بشی..

اجازه بده زمانی یکی خودش بیاد جلو که تو عاشقش بشی و دوسش داشته باشی

مگه قراره حتنن به زور رابطه و خودتو رو مجبورب عاشق یکی کنی...

مگه کم پیش اومده بدون رابطه فقط با دیدن و شنیدن اداما عاشق شدن

بزار این حس هیجان انگیز بیاد سراغت و غافلگیرت کنه😉

منم اینجوریم 😓ب هیچ پسریم تاحالا حس نداشتم 

فک کن  من وقتی نوک انگشت مامانمم بهم میخوره واکنش نشون میدم 😑مامانم میگه آرزو داشتم یه بار سرتو بذاری رو پاهام 

شش سال طول کشید تا قلبم رو به صدا درآورد😓

منم از اون دخترایی بودم که هیچ پسری به دلم نمینشست، ولی همسرم خیلیییی خیلییییی سماجت کرد تا منو به خودش علاقه مند کرد ، شش سال پیرش کردم واقعا😖

خیر گلم

عشق در لحظه اس

ادم رو غافلگیر‌ میکنه

قرار نیست حتمن تو رابطه عاشق شد

رابطه محدودیت هست

ازاد باش

تا زمانی که دلت برای کسی لرزید

شاید اولین بارت باشه میبینیش

و شاید تا حالا بارها دیده باشیش😉

عزیزم ما ماجرامون جالبه، یه اسم فامیلی خاص داریم و توی یه دانشگاه درس خوندیم البته فقط همدانشکده ای بودیم اون سه ترم قبل من بود خیلی اتفاقی بخاطر شباهت فامیلی خاصمون اون کنجکاو میشه و من کاملا بی خبر، خلاصه بعد کلی کنکاش میفهمه یه نسبت دوررررررر هست احتمالا بینمون و البته ساکن دوتا شهر مختلف .... وقتی اومد جلو من هنگ کردم چون رفته بود آمار کل خانواده ام رو دراورده بود و از همون اولم ابراز علاقه من همش هجده سالم بود و اون ۲۲ ، از جنس مخالف میترسیدم ، اصلاااا به رابطه فکر نمیکردم کل چهارسال تحصیلمو حتی یکبار هم با هیچچچچ پسری حرفی خارج از عرف نزدم نمیدونم چرا دلم نمیلرزید فک میکردم مشکل دارم دوستام همه عاشق میشدن فارغ میشدن و من هیچ، خیلیییی رو مخم بود همسرم، همش منو می پایید برام هدیه میفرستاد دم خوابگاه سورپرایز و لی من هیچچچچ یه تیکه یخ، فقط حرص میخوردم که منو چی فرض کرده دست از سرم برنمیداره، فارغ التحصیل که شدیم قالش گذاشتم و بی خداحافظی رفتم و خطمم عوض کردم بعد دوسال باز منو پیدا کرد و چون سرکار رفته بود رسما اومد جلو چه قبل فارغ التحصیلی چه بعدش منو فلج کرد انقددددد واسطه فرستاد و من گفتم نهههه، من منتظر بودم قلبم رو به صدا دراره ولی یخ بودم خودم خلاصه منو ذله کرد و خانوادم دیگه گفتن موقعیت خوبیه و عشق چیه و .... خلاصه جواب مثبت دادم و عقد کردیم و من حتی با اولین بوسه حس بدی داشتم دوران عقد خواستم جدا شدم بی دلیل ولی بازم سماجت اون نذاشت ... یه روزی پاشدم دیدم ای دل غاقفل چه سخت گرتم تموم این سالها به عشقش به قلبش به اون همه سماجتش و خوبیاش فکر میکردم هرلحظه و بالاخره دیدم نمیتونم بدون اون زندگی کنم خخخخ 

همسرم خیلییییی خیلییییی بخاطرم جنگیده بارها خانوادش گفتن منو ول کنه چون واقعا من خیلی سرد بودم .... ولی اون کوتاه نیومد هرگز و اینها همه دلیل شد من دلبستش بشم الانم چهارده سال از اولین روز آشناییمون گذشته و دوتا گل پسر ناز داریم🙌🙌