دوستان سنندجي لطفا

این ی غذای خیلی قدیمیه .بزار مادرم بیاد ازش میپرسم. چون خودم نمیدونم. 

قوورمه چی گوشت؟

یکی از شیوه های نگهداری گوشت در گذشته که یخچال و فریزر وجود نداشت، قاورمه کردن گوشت بود. برای این کار گوسفند پرواری یا گوساله ای را در اواخر پاییز و نزدیک به شب چله ذبح می کردند تا در ماه های زمستان بتوانند از آن تناول کنند. پس از ذبح گوسفند، گوشت را بدون «قەڵەمە» (استخوان)، تکه تکه می کنند. تکه های گوشت بایستی مقداری بزرگتر از تکه های گوشت خورشتی باشد. گوشت ها را داخل دیگ بزرگی می ریزند و آب و نمک بهش اضافه می کنند. پس از آنکه گوشت پخته شد آن را از «نانەشان» (نوعی از آبکش) - که ظرف بزرگی زیر آن گذاشته اند-  رد می کنند. آب قاورمه بسیار لذیذ است و معمولاً آن را در کاسه هایی ریخته و اگر مایل باشند در هر کاسه چند تکه از گوشت هم می اندازند و برای همسایه ها می برند.

«دووگ» (دومبه) گوسفند را هم قطعه قطعه کرده و آب می نمایند سپس گوشت ها را در این روغن تافت می دهند تا در اصطلاح گوشت «ڕەق» شود. گوشت را می گذاشتند تا سرد شود تا حدی که دست را نسوزاند. در ادامه گوشتها را به صورت گلوله های کوچک در می آوردند. لازم به ذکر است که چون قاورمه در عرض چند ماه استفاده می شده و در گذشته یخچال هم نبوده مقدار نمک آن را بیشتر می کردند.

قاورمه های آماده شده را در «دێزەی هەڕینە» (دیزی گلی) می گذاشتند و روی آن را پارچه ای آب ندیده می پوشاندند. اگر برای مدت طولانی تری استفاده نمی شد دور دیزه را خمیر هم می زدند.

استخوان ها را هم در آش های مختلفی از جمله «پیازاو»، «پڕپۆڵە»، «شەلەمین» و ... می‌ریزند تا مزه بدهد.

در زمستان کدبانوی خانواده در هر غذایی که مناسب می دید چند گلوله از قاورمه را در می آورد و در آش می ریخت. قاورمه را با تخم مرغ نیز میل می کنند. در گذشته بچه های روستا علاقه زیادی به قاورمه داشتند و یکی از شیطنتهایشان دزدکی خودرن قاورمه بود!

هر خانواده ای قاورمه درست می کرد معمولاً فامیل نزدیک و همسایه ها هم به کمکشان می آمدند و کار به صورت جمعی انجام می گرفت

💜

اشتباه نوشتم

ما گوشتو باروغن واب میزاریم بپزه بعد ابش ک تموم شد پیازنگینی همراه با زردچوبه اضافه میکنیم تفت میدم در اخر نمک میزنم و سرو میکنیم 

پیه نداشته باشه .فیله بهتره