خدایا ما را کافِر و منکر روز جزا وغرق دردنیا و گناه های مختلف نمیران بلکه درحالی روح مارا بگیر که چیزی برای ارائه به توداشته باشیم و شرمنده و روسیاه هنگام پاسخگویی به حسابرسی نباشیم .
مارا از دنیا نبر درحالی که دوبهم زن و غیبت کننده و دروغگو و بی اعتنا به اوامرت بودیم
بنظرتون اگه این چن کلمه در قلبی اثر نکنه نشونه چیه؟(جدی میگم)
گاهی یه دعا باید یا تو موقعیتش خونده باشه که قلب ادم امادگی پذیرش داره یا اینکه با یه لحن و سوز زیبا به گوشمون برسه.
همه ی ما ممکنه بارها الفاظ و ادعیه ی اینچنینی رو بشنویم اما در لحظه فقط شنونده باشیم و اون حال خوب یا تحول در ما ایجاد نشه اما دلیل خاصی نداره. دعا رو باید با گوش جان شنید. چرا توی عزاداری ها وقتی مداح خیلی از مردم گریه که میگیره تازه اون وقته که شروع به دعا میکنه چون حال دلت منقلبه.
چه بلایی سر بشر اومده؟
پس چرا اینهمه راجع به موذن بد صدایی که مردم رو از مسجد فراری داده بود داستان و تمثیل داریم. مگه اذان از کلام خدا نشات نگرفته?
چرا پیامبر واسه تبلیغ دین قاری خوش اواشون رو که اگه اشتباه نکنم اسمش مصیب بوده رو فرستاده تا تو دل مردم اثر کنه??
این طبیعت بشره که اول ظاهر رو ببینه و بعد بشینه ببینه اصلش چیه. و هر چند خیلی مواقع هم فریب همین ظاهر رو میخوره. اما توی دینمون هم خیلی به حفظ ظاهر تاکید شده. منظورم ظاهر سازی نیست که با فریب همراه باشه. همون اراستگی در صورت هر چیز از بهداشت فردی گرفته تا توصیه هایی که مربوط به محیط پیرامونمونه. وقتی خدا موسی رو فرستاد پیش فرعون موسی از خدا بیان خوب خواست. درست که حرف حق پیرایه نمیخواد ولی خدا خودش بنده اش رو میشناسه که روی قول لین تاکید داره . نوع بیان حتی در ادای حق هم مهمه. توصیه یکی از امامانمومه که دفاع از دین و حق رو به کسی بسپری که بیانش خوب باشه. حرف شما درست که حرف خوب خوبه و باید پذیرفته بشه اما بخشی از این تناقض مربوط میشه به غرق شدنمون توی روز مرگی ها و بخش دیگه شیوه ی بد اظهار
