سلام بچه ها امروز یه تاپیک دیدم که یه خانوم داشت سوال می پرسید برای اولین تولد همسرش که باهم هستن چه کادویی بگیره و اینا منم یاد خاطره خودم افتادم و احساساتی شدم و خواستم خاطره اولین تولدی که برای همسرم گرفتم رو بنویسم😅😊
قبلا نوشتم فقط باید صبر کنید تیکه تیکه بذارم
سعی هم کروم از داستان آشناییمون تو تاپیک اولم بهتر بنویسمش 😅
اگه شما هم خاطره قشنگ دارین بنویسیم خوشحال میشم😊😊
بدو بدو تو راه رو ها راه میرفتم و سعی میکردم لورا(یکی از مریض هایی که مسئولیتش با من بود و حسابی با وجود اختلاف سنیمون باهم دوست شده بودیم) رو قانع کنم که نمی شه تو مهمونی باشه و همینقدر که بهش اجازه دادم پا به پای من بدوئه ندارمش دست پرستار ها خیلی... ولی مگه میشه این نوجوون رو قانع کرد🤦🏻♀️😂 آخر سر که دیدم وقتم داره میره و همه کار هام مونده بهش گفتم خیلی خب بابا بیا ولی بعدش باید کامل استراحت کنی چند روز دیگه عمل داری و اگه حتی کمی هم احساس ناراحتی کردی بهم باید بگی وگر نه میرم در خواست میدم یکی دیگه جای من مسئولیتت رو بگیره ... سریع قبول کرد... همیشه این تحدید جواب میداد لورا هیچکس جز من و علی رو نمی تونست تحمل کنه و بر عکس😂😂🤷🏻♀️
سریع رفتم تو آسانسور و دکمه بسته شدن در رو نگهداشتم تا معطل نشم ... خیلی هیجان داشتم آخه
هستین؟ بقیش رو بذارم؟
لایک پلیز
اولین سالی بود که می خواستم برای علی تولد بگیرم چون اولین سالی بود که شده عشق و همراه و همسرم تو زندگی😍😍 ... سال های گذشته یکی دو بار به عنوان شاگردش تو تولد های جمع و جوری که دوستاش براش گرفتن رفتم تبریک گفتم و برگشتم و به جشن های بزرگ نرفتم چون من و چه به پارتی های غربی🤷🏻♀️
کلی برنامه ریزی کردم ... با بد بختی بدون اینکه بفهمه با تک تک دوستان و آشنا های توی بیمارستان هماهنگ کرده بودم که تولد استاد علی(عشق جان😍) رو می خوام چجوری بگیرم و بیاین ...
خب
به خانم مهربونی که تو آشپزخونه بیمارستان کار میکرد سپرده بودم یه کیک خوب بپزه و تزئینش کنه🎂 البته دوستداشتم خودم بپزم ولی نه بلد بودم نه وقتش رو داشتم که یادبگیرم😅😅
رسیدم تو غذاخوری بیمارستان نفس عمیق کشیدم و دور و برم رو نگاه کردم... اکثر کسایی که به علی نزدیک بودن و شیفت نداشتن اومده بودن... می خواستم سریع شروع و تموم کنیم تا به کارمان هم لطمه ای وارد نشه... علی درست راس ساعت همیشگی اومد پایین تا غذاش رو بگیره ... براش دست تکون دادم که سریع تر بیاد سمتم... چشمکی زد و قدم هاش رو تند تر کرد😉😍 تا نشست برق خاموش شد(درست همونطوری که هماهنگ کرده بودیم😅)
دارم میخونم
لورا کی بود
از همون اول اسمشو اوردی
لطفا لایکم کن شب رفتم خونه بخونم۰🌹
بچه ها اومدن سمتمون و شعر تولدت مبارک رو میخوندن برقا که اوند چهره بهت زده علی رو دیدم که هنگ کرده بود طفلی و مثل هنیشه تو اینجور شرایط دستش لای موهاش بود😮😅
کیک رو که گذاشتن رو میز (کیک متوسط شکلاتی ) از ۳۵(سن اون موقعش) شروع کردیم به عقب شمردن و به ۰ که رسیدیم علی شمع ها رو فوت کرد🥳🥳... همه تبریک گفتن می خواستیم کیک بخوریم که وظایفمان ما را فرا خواند و کیک موند برای بعد😊🤷🏻♀️
وسط برو برو ها وقت کردم برم کادوش رو( که روز قبل موقع استراحت ناهار رفته بودم براش گرفته بودم و یه عطر خیلی خوشبو بود که یبار بهم گفته بود این عطرش که داره تموم بشه اینو میگیره براش گرفته بودم😄) بذارم تو اتاقش و روی یه استیک نوت قلب بکشم و بنویسم تقدیم و همسر و زندگیم ☺️چند ساعت بعد یهو تو راهرو علی جلو سبز شد
و منو کشید یه گوشه که هیچکس نبود و محکم بغلم کرد و گفت این قشنگ ترین جشن تولدی بود که بعد از فوت مادرم تا الان داشتم بوی عطری که براش خریده بودم رو احساس کردم... استادش کرده بود😍 بهش گفتم حتی از اون جشن های گرون توی ویلا های بزرگ دوستات بهتر بود؟😏 گفت اونا که اصلا حساب نیستن من خودم همیشه از اونا فرار میکردم😎😂😁جشن واقعی همین جشن ناز و پر احساسی بود که تو برام گرفتی😍😍😍
ایندفعه...
من بغلش کردم و با تمام وجود بهش گفتم تولد مبارک مرد زندگیم و به فارسی گفتم ان شاء الله عمرت مثل گل نباشه (چیزی که پدر خدا بیامرزم هر سال تولدم بهم میگفتن😢)🌹🌹 گفت من فقط ان شاء الله رو فهمیدم ها😅 سعی کردم تمام احساساتی رو که میگشتم جمله بود براش توضیح بدم و بگم که چی گفتم ... بعضی وقت ها احساس میکنم زبان هایی مثل انگلیسی و آلمانی کلی کمبود دارن و نمیشه احساسات رو از ته قلب بیان کرد 😅🤷🏻♀️(اگه تاپیک خاطرات آشناییمون رو خونده باشین باید بدونین که همسرم ایرانی نیست و فارسی متوجه نمی شه😅) و بعد از یه 😘 سریع رفتم که به مریض ها برسم😊
