روانشناسا میگن دوتا سه سال.ولی معمولا مادرا برا راحت تر بودن فاصله بیشتر و مناسب تر میدونن.وگرنه برا بچه ها هم سن و همبازی بودن مزایای بیشتری داره
من بچه هام ۵ سال فاصله دارن راضیم.چون اولی دیگه کارای شخصی خودش مثل حمام و دستشویی و غذا خوردن رو انجام میده.الانم که پسر کوچیکم ۲ سال و چند ماهشه با هم قشنگ بازی میکنن.
جایی خوندم ۳ تا ۵ سال خوبہ ھم مادر سلامتیشو بدست میارہ ھم بچہ تنھا نمیمونہ
چه فایده داره وقتی نتونی به دو تاشون همزمان برسی... بچه ی اول شروع میکنه به گریه کردن که بیا باهام بازی کن ولی تو مجبوری بشینی شیر بچه بدی... مسلما تا بچه دوم بزرگ بشه و هم بازی بچه ی اول بشه خیییلی زمان میبره و تو این مدت بچه ی اول خیلی اذیت میشه
اگه فاصله سنی کمتر از سه سال باشه هم مادر اذیت میشه از لحاظ روحی و جسمی هم بچه.مادر نمیتونه کامل وقتشو برای بچه اول بزاره و به نظرم کمبود محبت میبینه.من تا ۵ سالگی همه وقتم برای بچه اول بود و همه چیز باهاش کار کردم و چون پسر بود وقتی بچه دوم اومد بیشتر با باباش وقت میگذروند و تفریحهای دو نفره میرفتند و من وقت بیشتری داشتم با خیال راحت به دومی برسم.الانم اصلا به نظرم واسه اولی کم نذاشتم.
الان من بچه ی اولم سه سالشه فوق‌العاده به وابسته است حتی یه ثانیه هم نمیذاره بشینم همش میگه بیا باهام بازی کن... فرض کن یه بچه ی دیگه بدنیا بیارم... بشینم شیرش بدم... بچه ی اول هم شروع میکنه به گریه کردن که بیا باهام بازی کن یا ببرم بیرون... خیلی سخت میشه چون من دست تنهام
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
