من اول دبیرستان هم ابرو برداشتم هم سیبیل
ولی مامانم پدرمو دراورد بس ک گیر میداد اما من کار خودمو میکردم....
کسی چیزی نمیگه
من وقتی بچه بودم خیلی نمکدون بودم تا اینکه به سن بلوغ رسیدم، خیلییییی زشت شدم ببین افتضاح زشت شدما
تا اینکه رسیدم به ۱۸ سالگی، صادقانه بهت بگم من ۸۸ کیلو بودم(درسته چاق بودم ولی هیلکم طوری بود که تو ذوق نمیزد) و قدم ۱۷۰ بود، همه دوستام کلی خاطرخواه داشتن ولی من هیچکس دورم نبود، تصمیم جدی گرفتم وزنمو آوردم پایین سخت ورزش کردم و کم خوردم، الان که ۲۹ سالم هست وزنم ۶۰ کیلو هست، درسته وزنم نرمال شد و چهرم جا افتاد و خدارو شکر هرچی کا میخواستمو دارم، ولی همیشه یه حسرتی از گذشته گلومو فشار میده اینکه در سنی که باید در مرکز توجه جنس مخالف میبودم نبودم از اون قضیه سالیان سال که میگذره ولی همیشه وقتی یادم میوفته به خاطر نوجوونی که نکردم بغض گلومو فشار میده... از حضور در جمع متنفر بودم، خجالت میکشیدم، نمیدونم چرا ولی دخترای زشت تر از من دوست پسر داشتن ولی من نه🙃
من خودم یه دوست داشتم انقدر سیبیل و بالای ابرو داشت که نگو بعد انقدر شاخ بازی در میاورد همش به همه نطون میداد
