ترجیح میدید بمونید بااینکه دوسش ندارید ولی وابسته اش هستید و رفتن مشکل باشه یا اینکه برید و به خواسته هاتون برسید ولی با مشکلات که جدایی داره؟کدوم؟
من اگ بچم نبود میفرفتمممممممممم
توی اون موقعیت نیستم گلم اما اگر بودم ترجیح میدادم بعد از به بنبست رسیدن به دنبال علایق و خواسته هام برم
من دوسش دارم واسه همین بدخلقیاشو بداخلاقیاشو تحمل میکنم
من ناراضی نیستم ولی خیلی کم درامدیم و خونه هم نداریم بازم دلم نمیاد زندگیمو دوس دارم
میموندم بیرون هیچی نریختن واسه زن اونم مطلقههه فقط نگاه بد و حرف و حدیث و این چیزاس
نه پای رفتنم اکنون، نه بالِ پرواز است، از این چه سود که بر من درِ قفس باز است؟
تجربه ندارم چون ازدواج کردم ولی میدونم
اگر روزی بچه داشته باشم محاله برم میمونم و تحمل میکنم
اوسگوله خودمه آخه
خیلی تو مخیه
ولی واقعاً دوسش دارم بدون شوهرم نمیتونم ادامه زندگی بدم ولی خب مشکلات هم هست
به اونی که عاشقش بودم نرسیدم، با کسی ازدواج کردم که عقل و منطق میگفت خوبه ولی دلم عاشقش نشد، حالا همون عقل میگه جدا شی بری که چی بشه؟! که به کی و چی برسی؟ لاجرم میمونیم و میسوزیم و می‌سازیم! اون بیرون هم انگار خبری نیست!
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
24 ثانیه پیش
29 ثانیه پیش
36 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز