23سالمه، همیشه دوس داشتم نهایتا تا 21 سالگی عاشق شمو ازدواج کنم اما بجاش اطرافیانم همچین چیزیو تجربه کردن
هیچوقت دنبال دوست پسرو اینجور چیزا نبودم دوس داشتم فقط کسیو ب زندگیم راه بدم ک میدونم تهش مال هم میشیم ، تا الانم خواستگار جدی نداشتم فقط یکی دو مورد ک اونم فقط در حد حرف بود
شش سال پیش ی نفر وارد زندگیم شده ک قصدمون ازدواجه ولی هنوز وضع مالیش رو ب راه نشده ک بیاد خواستگاری ، اصلا معلوم نیس ک بتونه بعدها هم اون زندگی ک همیشه دوس داشتمو برام فراهم کنه و حسرت خیلی چیزا ب دلم میمونه
از ی طرفم خیلی خودشو از لحاظ شخصیتی از من بالاتر میدونه ، بعضی وقتا ب شوخی بهم میگه تو ب پای خواهر من نمیرسی و اصن جرأتشو نداری بهش چیزی بگی ، حس میکنم جدی میگه و خیلی دلم میشکنه مثه الان
حس میکنم اصلا با هرکی ازدواج کنم تو سری خور خانوادش میشم و بلد نیستم از خودم دفاع کنم پس مجبورم تا آخر عمرم تنها زندگی کنم
