دختر من از وقتی دنیا اومد تا دو سالگیش بهترین بود . هیچوقت صدای گریه اشو نه تو نوزادی نه بعد اون نشنیدم . همیشه خوش اخلاق ترین بود
اشنا و غریبه براش فرقی نمیکرد برعکس خیلی از بچه ها که چهره نا اشنا میبینن گریه میکنن یا انس نمیگیرن
اما از دو سالگی به بعدش کم کم اخلاقش برگشت
الان جوری شده که همش اخم داره رو صورتش به همه به چشن دشمن نگاه میکنه به همه میپره
با معدود ادمایی خوش اخلاقه
اصلا نمیدونم چرا اینجوری شد
شرایط زندگیمون تغییر خاصی نداشته و رفتارامون هم باهاش خیلی خوب بوده
