اجازه ام دست خودمه...اونقدر ب بلوغ عقلی و اجتماعی رسیدم ک راهنمایی ها رو میپذیرم تحکم و اجازه رو ابدا...
نظر دیگران رو میشنوم...هر کسی ک باشه...میسنجم...اگر درست بود حرفشون ک میپذیرم و تشکر میکنم اگر درست نبود دو تا حالت داره...اون فرد برام قابل احترامه مثل همسرم و پدرم و اقوام نزدیک دلایلم رو میگم پذیرفتن ک هیچ نپذیرفتن هم چندان مهم نیست....کارخودم رو میکنم.یا اون فرد ک نظر میده تو دنیام مهم نیست و جایگاهی نداره نظرش رو قبول میکنم و کار خودم رو میکنم...حوصله بحث الکی ندارم...